Friday, November 22, 2013
"တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ညီလာခံ"ဟု ေရးထုိးထားေသာ ခန္းမ၏ အျပင္ဘက္တြင္ ဒုဗိုလ္ ေခါန္နန္ သည္ ေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ လုိအပ္သည္မ်ားကိုကူညီရန္ ေစာင့္ဆုိင္း
လ်က္ရိွသည္။
ျဖဴေဖြးသည့္ အသားအေရႏွင့္ သြယ္လ်သည့္ ခႏၶာကိုယ္ကို ပုိင္ဆုိင္ထားေသာ္လည္း စစ္၀တ္စံုအျပည့္ ၀တ္ဆင္ထားေသာ သူ၏ အမူအရာသည္ အနည္းငယ္ မာေက်ာ ခက္ထန္လ်က္ရိွသည္။
"လုိတာေတြ ကူေပးဖုိ႔လာတာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလား... သိပ္ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘူး"ဟု အစည္းအေ၀းက်င္းပရာ ခန္းမဘက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ရင္း သူက ေျပာသည္။
ခန္းမအတြင္းတြင္မူ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီး မွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္၎တုိ႔၏ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အပစ္ရပ္စဲေရး မူေဘာင္ ဘံုသေဘာထား ရပ္တည္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္
ႏိုင္ေရးအတြက္ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးလ်က္ရိွသည္။
"လြယ္လြယ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္ လုိ႔ မထင္ဘူး။ ဘယ္လုိရလဒ္မ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္မတုိ႔ကေတာ့ကိုယ့္ တိုင္းရင္းသားေတြအခြင့္အေရးအတြက္ ဆက္ၿပီး ႀကိဳးစားေနရဦးမွာပဲ"ဟု ေခါန္နန္ကေျပာသည္။
အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ ဆက္မတက္ဘဲ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္(ေကအုိင္ေအ)တပ္ထဲ ကို၀င္ဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ သမီးအႀကီးဆံုး ျဖစ္သူ
ေခါနန္ကို မိဘေတြက စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ ကန္႔ကြက္ခဲ့ေပမယ့္ သူ၏ ခိုင္မာသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးတြင္ ေကအုိင္ေအဌာနခ်ဳပ္ သို႔သြားရန္ သေဘာတူခဲ့ရသည္။
၁၀ တန္းေအာင္ျမင္သည့္ သူ႔ကို ေကအုိင္ေအက စစ္သင္တန္းသံုးႏွစ္တက္ရန္ ေရြးခ်ယ္ခံလုိက္ရၿပီးေနာက္ ၀မ္ေခ်ာင္ဘြန္ရိွ စစ္သင္တန္းတြင္ တုိက္ခုိက္ေရး၊ စစ္ေရးနည္းဗ်ဴဟာစသည့္တုိ႔အျပင္အစုိးရတကၠသုိလ္မ်ားတြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ ဘာသာရပ္မ်ားကိုလည္း သက္ဆုိင္ရာက႑အလုိက္
သင္ယူခဲ့ရသည္။
"မ်ဳိးခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ တပ္ထဲကို ေရာက္လာတာ။ ကိုယ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေနရၿပီးတစ္ဖက္မွာ ကြ်န္မတုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြ တုိက္ပြဲ၀င္ ေနတာေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ
ဒီအတုိင္းၾကည့္ေနရတာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္သလုိ ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မတုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြကို ကူညီဖို႔ တပ္ထဲကို ၀င္ခဲ့တာ။ သင္တန္းမွာ ခက္ခဲပင္ပန္းေပမယ့္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္
တာကို လုပ္ရေတာ့ ေပ်ာ္တယ္"ဟု ေခါန္နန္ ကဆုိသည္။
သင္တန္းဆင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒုဗိုလ္ရာထူးကို အပ္ႏွင္းခံရၿပီး လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနမွာ တာ၀န္ထမ္း
ေဆာင္ရတဲ့ ေခါန္နန္ရဲ႕ တာ၀န္ကေတာ့ လုိင္ဇာမွာ ေနထုိင္သူေတြအတြက္ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းလုပ္ေပးျခင္း၊ မွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးျခင္းအျပင္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္စခန္းရိွ ဒုကၡသည္ စာရင္းမ်ား
ေကာက္ယူျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
"လုိင္ဇာ ခ႐ုိင္မွာဆုိရင္ေတာ့ အခုလက္ရိွ မွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးထားတာ ၃,၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရိွၿပီ။နံပါတ္ေတြကေတာ့ လဇခ ။...ဆုိၿပီး သတ္မွတ္ ေပးတယ္။ ေနာက္ တ႐ုတ္ျပည္သြားဖို႔ အတြက္
ဆုိရင္လည္း ဒီဘက္ကေနလုိအပ္တာေတြ လုပ္ေပးရတာမ်ဳိး ရိွတယ္"ဟု ေခါန္နန္က သူ၏ တာ၀န္ မ်ားကို ရွင္းျပသည္။
ေကအုိင္ေအတြင္ မိန္းကေလး စစ္မႈထမ္းမ်ားအား ေဆးကုသေရး၊ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၊ ယာဥ္စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းေရး စသည့္ဌာနမ်ားတြင္သာ တာ၀န္ေပးေလ့ ရိွေသာ္လည္း တုိက္ပြဲမ်ား
ျဖစ္ပြားသည့္အခါ စစ္ေျမ ျပင္သို႔သြားေရာက္ကာ ရိကၡာပုိ႔ျခင္း၊ ေဆးကုသေရးတာ၀န္မ်ားအျပင္
လုိအပ္သည္မ်ားကို ေဘးမွ ပံ့ပိုးေပးရသည္။
"အခု တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေရွ႕တန္းစခန္းကို ငါးခါေလာက္ေတာ့ေရာက္ဖူးတယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အတြက္ ေရွ႕တန္းစခန္းက လံုျခံဳမႈမေပးႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လုိ႔ ေျပာရမလား၊ သူတုိ႔ေတြ တုိက္ေနတာ ကိုျမင္ေတာ့ မခံခ်င္စိတ္ေတာ့ျဖစ္တယ္"လုိ႔ သူ၏ တုိက္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ျပန္လည္ေျပာၾကားသည္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း အစုိးရတပ္မေတာ္နဲ႔ ေကအိုင္ေအတုိ႔ အၾကား တုိက္ပြဲအရိွန္အျမင့္ဆံုးကာလတြင္ ခါယာဘြန္ေရွ႕တန္းစခန္း ရိကၡာပို႔ အဖြဲ႕တြင္ လိုက္ပါခဲ့သူ ေခါန္နန္သည္ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေသနတ္သံမ်ားေၾကာင့္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု
ေျပာသည္။
သု႔ိေသာ္ ေရွ႕တန္းစခန္းအေရာက္ ဒဏ္ရာရေနေသာ သူ၏ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကို ေတြ႕လုိက္စဥ္
ခဏမွာပင္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား လြင့္စဥ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။
"ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ ေၾကာက္စိတ္မရိွေတာ့ဘူး။ ၾကားေနရတဲ့ ေသနတ္သံေတြကလည္း ကိုယ့္အတြက္ ဘာမွ မထူးဆန္းသလုိဘဲ"ဟု သူက ဆုိသည္။
ေခါန္နန္လုိပင္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ ေကအုိင္ေအထဲ ၀င္လာသူ အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးကေတာ့ အသက္ ၂၅ အရြယ္ ေဘာက္ႏူးစင္ျဖစ္သည္။
ေမာင္ႏွမခုနစ္ေယာက္တြင္ တတိယ ေျမာက္ျဖစ္သူ ေဘာက္ႏူးစင္သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ တပ္ထဲ၀င္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့ရာ အသက္ ၂၂ တြင္ လုိင္ဇာ သုိ႔ ေရာက္ရိွခဲ့သည္။
"မိဘေတြကေတာ့ ရွမ္းျပည္မွာေနတာ။ ညီမက အမ်ဳိးေတြနဲ႔ ျမစ္ႀကီးနား မွာေနတာ။ တပ္ထဲ၀င္ဖို႔ ရည္မွန္းခ်က္က ရိွေနတာ့ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ဆုိၿပီး ကိုယ့္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္ ၂၀၁၀
ေလာက္မွာ လုိင္ဇာကို လာခဲ့တာ"ဟု ေဘာက္ႏူးစင္က ဆုိသည္။
၁၀ တန္းမေအာင္တာေၾကာင့္ သံုးႏွစ္စစ္သင္တန္းကို တက္ခြင့္မရေပမယ့္ မုမ္လုိန္ခက္တြင္ သံုးလစစ္သင္တန္းကို သင္ယူခြင့္ရခဲ့သည္။
ရဲေဘာ္ဘ၀မွ ဒုတပ္ၾကပ္အဆင့္ ျဖစ္လာေသာ ေဘာက္ႏူးစင္ လက္ရိွတာ၀န္က်သည့္ ဌာနမွာေကအုိင္ေအ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႐ံုးပင္ျဖစ္သည္။
"အဓိကတာ၀န္က စာ၀င္၊ စာထြက္ တာေတြလုပ္ေပးရတာေပါ့။ ေနာက္ စာရင္းဇယားေတြ လုပ္ေပးရတာပါ။ စစ္ေတာ့ မတုိက္ရဘူး။ မိန္းကေလး ဆုိေတာ့။ သင္တန္းမွာေတာ့ စစ္သင္တန္း ေပးတယ္
ေလ"ဟု ေဘာက္ႏူးစင္က ေျပာေနက်မဟုတ္သည့္ ျမန္မာစကားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားယူကာေျပာသည္။
သို႔ေပမဲ့ တျခား အမ်ဳိးသမီးေတြ လုိပင္ သူလည္း တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားသည့္အခါ ေရွ႕တန္းစခန္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားအား ကူညီပ့ံပိုးေပးရသူ ျဖစ္သည္။
စစ္မႈထမ္းေဆာင္သည့္ ကာလအတြင္း အေတြ႕အၾကံဳ အမွတ္တရမ်ားစြာ ရိွခဲ့ေသာ္လည္း သူ႔မွတ္ဉာဏ္တြင္ ယေန႔တုိင္စြဲထင္ေနေသာ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ "အစုိးရတပ္က
ေလယာဥ္နဲ႔ ဗံုးၾကဲတုန္းကေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တပ္သားေတြအတြက္ ထမင္းခ်က္ေနတာ။ ၀ုန္းဆုိတဲ့အသံကို ၾကားလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွလံုးေတာင္မရွိသလုိ ခံစားရတယ္။ စစ္ပြဲေၾကာင့္ ေဆး႐ံုမွာ
ဒဏ္ရာရတဲ့ သူေတြ၊ ေသတဲ့သူအမ်ားႀကီး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔အစား ေသနတ္ထမ္းၿပီး ကိုယ္တုိင္သြားတုိက္လုိက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္မိတယ္"ဟု ေဘာက္ႏူးစင္က ပြင့္လင္းစြာ ေျပာသည္။
ေကအုိင္ေအတြင္ အမ်ဳိးသမီး စစ္မႈထမ္းတစ္ေထာင္၀န္းက်င္ခန္႔ရိွၿပီး အမ်ားအားျဖင့္ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မွ ၃၀ ၀န္းက်င္အရြယ္မ်ားျဖစ္သည္။
စစ္မႈထမ္းရန္ အသက္ ၁၈ ျပည့္ရန္သာ လုိအပ္ၿပီး ကန္႔သတ္ခ်က္ အမ်ားအျပား မရိွေပ။ ခံစားခြင့္အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသား စစ္မႈထမ္းမ်ားႏွင့္ တန္းတူျဖစ္ၿပီး ရဲေဘာ္မွ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အထိ ရိကၡာအေနျဖင့္
တစ္ေန႕လွ်င္ ဆန္သံုးဘူးႏွင့္ ဆားတစ္ထုပ္စီရရိွၿပီး တစ္လလွ်င္ လစာက်ပ္ တစ္ေသာင္း ရရိွသည္။
"အုပ္ခ်ဳပ္တာကအစ အားလံုး အတူတူပဲ။ ခြဲျခားတာေတာ့ မရိွဘူး။ စစ္သင္တန္းတက္ၿပီးရင္ေတာ့ ငါးႏွစ္ အနည္းဆံုး တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆုိရင္
ေတာ့ တပ္က ထြက္ခ်င္ရင္ ထြက္ခြင့္ေပးတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးရင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ဆုိတာအမ်ဳိးသမီးေတြက်ေတာ့ အဆင္မေျပေတာ့ဘူးေလ"ဟု ဗုိလ္ႀကီး ေဇာ္မုိင္ကေျပာသည္။
"အခုထိေတာ့ တပ္ကထြက္ဖို႔ စဥ္းစားမထားဘူး။ အိမ္ေထာင္ကေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ျပဳမွာေပါ့။ အပ်ဳိႀကီး မလုပ္ဘူး"ဟု ေဘာက္ႏူးစင္က ရယ္ရင္းေျပာသည္။
ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးသူ ဒုဗိုလ္ ေခါန္နန္ ကမူ "ေကအုိင္ေအမွာ ထူးခြ်န္တဲ့သူေတြဆုိရင္ တ႐ုတ္ျပည္မွာ
ထပ္ၿပီး သင္တန္းေတြ တက္ခြင့္ရတယ္။ စစ္ပညာေတြကို အခုထပ္ပိုၿပီး သင္ခ်င္တယ္။ ညီမတုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ ဆက္ၿပီးတုိက္ပြဲ၀င္မယ္။ ကိုယ္တတ္ႏုိင္သေလာက္ ႀကိဳးစားမယ္"ဟု
ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ ဆုိသည္။
ေကအုိင္ေအတြင္ ကခ်င္တုိင္းရင္းသားမ်ား အပါအ၀င္ ရွမ္းႏွင့္ ရခိုင္ တုိင္းရင္းသား အမ်ဳိးသမီးစစ္မႈထမ္းမ်ားလည္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရိွရာ ၎တုိ႔ရရိွေသာ လစာေငြျဖင့္ မိသားစုအား
ျပန္လည္ မေထာက္ပံ့ႏုိင္ေသာ္လည္း တုိင္းရင္းသား အခြင့္အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသည့္ သူတုိ႔အေပၚ မိသားစု၀င္မ်ားက ဂုဏ္ယူလ်က္ရွိေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ စစ္မႈထမ္းအမ်ဳိးသမီးမ်ားၾကားတြင္ မတူညီေသာ ခံယူခ်က္မ်ား ရိွေနလင့္ကစားသူတုိ႔တြင္ တူညီေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခုေတာ့ ရိွသည္။
ထုိအရာမွာ စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရန္ အလွမ္းေ၀းဆဲျဖစ္သည္ ဆုိသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
"ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကေတာ့ ေဆြးေႏြး ေနတာပဲ။ စစ္ပြဲေတြလည္း ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ စကားေတြသာေျပာေနတာ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနတာနဲ႔ေတာ့ တျခားစီပဲေလ။ အစုိးရဘက္က လက္ေတြ႕မွာၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လြယ္လြယ္မေပးခ်င္ပါဘူး။ သူတုိ႔ပဲ အစစ အုပ္စိုးခ်င္တာ။ ေဆြးေႏြးပြဲကေန
သိပ္ၿပီး မေမွ်ာ္လင့္ဘူး"ဟု ေခါန္နန္က ေျပာသည္။
ဒုဗိုလ္ေခါန္နန္ကုိ လိုင္ဇာၿမိဳ႕တြင္ ႏို၀င္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔က ေတြ႕ရစဥ္။ ဘူးသီး/ျမန္မာတိုင္း(မ္)
Myanmar Times
0 comments:
Post a Comment