ကိုရီးယား F 4 ဇာတ္လမ္းတြဲထဲက မင္းသမီးေလးရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးကို ဒီတစ္ခါတင္ဆက္ထားပါ တယ္။ က်ရာဇာတ္႐ုပ္မွာပီျပင္တဲ့သူမဟာ ဒါ႐ုိက္တာအျဖစ္လည္းေအာင္ျမင္မႈရရွိသူတစ္ေယာက္ လည္းျဖစ္ ပါတယ္။ မၾကာမီကလည္း စင္ကာပူမွာက်င္းပခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာ သူမရဲ႕ဇာတ္လမ္း ကိုပါ၀င္ျပ သဖို႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းကို ခံခဲ့ရသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။
Q: HyeSun-ah ကို ဘယ္လို၀ိေသသျပဳတာမ်ဳိး ႏွစ္သက္လဲ။ ဥပမာ- ဒါ႐ိုက္တာ၊ အႏုပညာရွင္ သို႔မဟုတ္ သ႐ုပ္ေဆာင္တစ္ေယာက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားတာမ်ဳိးေပါ့။
A: ဘယ္တစ္ခုမွ ကၽြန္မအတြက္ အဆင္မေျပပါဘူး။ ကၽြန္မဆီကို ဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္ေတြပို႔တဲ့လူေတြက ဒါ႐ိုက္ တာ Ku လို႔ေခၚၾကပါ တယ္။ ကၽြန္မထင္တာေတာ့ သူတို႔ကကၽြန္မကို “HyeSun-ah” လို႔ ေခၚရမွာ သက္ ေသာင့္ သက္သာရွိပံုမရပါဘူး။ ကၽြန္မကို ဘယ္လိုေခၚရမလဲ ေသခ်ာမသိၾကတဲ့အတြက္ “ဒါ႐ိုက္တာ Ku ဘာေတြလုပ္ေနလဲ” လို႔ ေမးၾကတာမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ကတည္းက ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္လည္းရွိေနေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာလို႔ေခၚရတာ ပိုေကာင္းၾက တယ္နဲ႔ တူပါတယ္။
ဒါ႐ိုက္တာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ေရြးခ်ယ္ထားတာလဲ။
ဘာေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ကို ကၽြန္မလုပ္ခ်င္သလဲဆိုတာ တကယ့္ကို ပေဟဠိဆန္ပါတယ္။ (ရယ္လ်က္) ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြအေပၚမွာ စိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လို႔ ကၽြန္မထင္ ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆဲြရာကေန ႐ုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယိုေတြအေပၚပိုၿပီး အာ႐ံုက်သြားတယ္လို႔လည္း ခံစားရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မက႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ဆက္ေလွ်ာက္ေနလို႔ပါ။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္တာက ကၽြန္မလုပ္ခဲ့တဲ့အရာေတြထဲက ဘ၀ အခ်ဳိးအေကြ႕ တစ္ခုပါပဲ။
Q: စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေလး ေမးခ်င္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ “YoSool/Magic” ကို ၾကည့္႐ႈခဲ့တဲ့သူေပါင္း ၅၇၀၀ ေလာက္ရွိခဲ့ေပမယ့္ “Peach Tree” မွာေတာ့ လူေပါင္း ၃၃၀၀ ေလာက္ပဲရွိတဲ့ အေပၚ ဘာေတြေျပာခ်င္လဲ။
A: ဒီေမးခြန္းက ဘာလို႔မ်ား စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစရမွာလဲ။ အဲဒီလိုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ (ရယ္ လ်က္)ပထမတစ္ခ်က္ကေတာ့ YoSool ကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ႐ုပ္ရွင္႐ံုေပါင္း ၁၀ ႐ုံေလာက္မွာပဲၾကည့္ ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကို DaeBok လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ဖို႔ ေနရာ တစ္ေနရာရတာ ခက္ခဲခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုအေျခအေနေတြ ေအာက္မွာ YoSool ကို ေကာင္း ေကာင္းလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
Q: အဲဒီလို ပရိသတ္ၾကည့္႐ႈမႈနည္းတဲ့အတြက္ စိတ္ဓာတ္အႀကီးအက်ယ္ က်သြားတာ မ်ဳိးေရာ မျဖစ္ခဲ့ဘူးလား။
A: နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ျဖစ္တာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မအေနနဲ႔ အနည္း ငယ္ဆံုး႐ံႈးမႈရွိလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ Peach Tree ကေတာ့ အေရးပါတဲ့ေစ်းကြက္အတြင္းကို ပထမ ဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ တစ္ပတ္ၾကာေလာက္အတြင္းမွ ထြက္လာခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ႐ုပ္ ရွင္႐ံုေတြမွာ ျပသႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ရတာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ ယူ႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ႐ုပ္ရွင္တစ္ခုကို တစ္ပတ္ေလာက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ရတာဟာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုပါ။
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားတစ္ကားထြက္လာဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးရတယ္၊ ဘယ္လို ေပးရတယ္ဆို တာကို လူေတြမသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ဖန္တီးမႈက လူေတြၾကည့္႐ႈခဲ့တဲ့အတြက္ ေအာင္ ျမင္တယ္လို႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ကၽြန္မမိဘေတြကို ဒီအေၾကာင္း ေတာက္ေလ်ာက္ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ နဲ႔ကၽြန္မ ညီမေလးတို႔ရွိေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္မအေဖနဲ႔ အေမမွာလည္း ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအျပင္ စင္ကာပူမွာ မၾကာမီက်င္းပတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္မွာလည္း အဲဒီဇာတ္ကားကိုဖိတ္ၾကားတဲ့အတြက္ ဘာပဲေျပာ ေျပာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။(ရယ္လ်က္) အဲဒီမတိုင္ခင္တုန္းကေတာ့ Peach Tree ဟာ ေငြေရး ေၾကးေရးအပါအ၀င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကၽြန္မဆံုး႐ံႈးခဲ့ပါတယ္။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈတစ္ခု ဆံုး႐ံႈး သြားတယ္ လို႔ ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
Q:တခ်ဳိ႕ကလည္း မင္းကေအာင္ျမင္တဲ့မင္းသမီးတစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ အႏုပညာလုပ္ငန္းေတြလုပ္ရ တာ လြယ္ကူတယ္လို႔ ေျပာၾကတဲ့အေပၚ ဘယ္လိုျမင္လဲ။
A: ကၽြန္မအေပၚမွာ မယံုၾကည္တဲ့ အားမလိုအားမရျဖစ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါ တယ္။ ကၽြန္မကဒါ႐ိုက္တာ Ku Hye Sun ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရာရာလြယ္ကူ တယ္ဆိုတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ထိုးေဖာက္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ေလးခက္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔က လူေတြေျပာတဲ့စကားတိုင္း ကိုနားေထာင္ေနရမယ့္ေခတ္မွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းကိုပဲ ကၽြန္မေလွ်ာက္ေန တာပါ။
Q: လက္ရွိမွာ အျခားစီးပြားျဖစ္႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား တစ္ကားအတြက္ ျပင္ဆင္ေနတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါသလား။
A: ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား တစ္ကားကို စီးပြားျဖစ္လား၊ အမွီခိုကင္းလားဆိုၿပီး ခဲြျခားဖို႔ ခက္ခဲပါ တယ္။ ႐ုပ္ရွင္ေတြကို ဒီလိုခဲြျခားျခင္းမွာ အမွန္တကယ္ေတာ့ ခဲြျခားဆက္ဆံျခင္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ႐ုပ္ရွင္ေတြ ကိုပိုက္ဆံရွာဖို႔အတြက္၊ အႏုပညာဖန္တီးဖို႔အတြက္၊ ေတြးေခၚပညာအတြက္ဆိုၿပီး အမွန္တ ကယ္ ခဲြျခား ႏိုင္ပါ့မလား။ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအားလံုးမွာ ေတြးေခၚပညာေတြ ပါ၀င္သလို ၀င္ေငြရဖို႔ အတြက္လည္း ပါပါ တယ္။ (ရယ္လ်က္) ဒါဟာ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့သူေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္လို႔ ကၽြန္မထင္ပါ တယ္။
