စာေရးဆရာ ကိုေအာင္ဆန္း အပိုင္း (၈)

က်ဳပ္တုိ႔အစုိးရလုပ္တဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာျဖစ္ေနပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔မွာ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ရွိတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္သိတယ္။ ဘယ္အစိုးရမွ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္မရွိတဲ့ အစိုးရဆိုတာ မရွိဘူး။ တုိင္းျပည္မွာ ေစတနာထားၿပီးေတာ့ကာ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္တက္ၿပိး လုပ္လာခဲ့တာ တုိးတက္သ လား။ မတိုးတက္ဘူးလားဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ေနာက္ရက္မ်ားမၾကာခင္ေလာက္ဆိုရင္ သခင္ႏု ျပန္လာလို႔ ေနာက္ရက္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလုိ႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ တုိင္းျပည္ကို အတိအ လင္း ေၾကညာႏုိင္တဲ့ စာတမ္းမ်ဳိး ထုတ္ႏုိင္ပါလိမ့္ဦးမယ္။ အဲဒီေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လြတ္လပ္ ေရးလုပ္ငန္းမွာ ဘယ္ထိေအာင္ စခန္းတက္လာျပန္ၿပီ။ တုိင္းျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းမွာ ဘယ္လို စခန္းတက္လာၿပီဆိုတာ အစရွိသျဖင့္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီတုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္တဲ့ လုပ္ငန္းမွာတစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္တက္လာကာ လြတ္လပ္ေရး လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သိက္ၿပီး တစ္ဆင့္တက္လာတာကို ရက္မ်ားမၾကာခင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါ ေတြကို ျမင္ရ႐ံုတင္မကဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒီအစိုးရနဲ႔ အရင္တုန္းကရွိတဲ့ အစိုးရေတြ အကုန္လံုးယွဥ္ၿပီး ၾကည့္လုိက္မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ေျပာရဲတယ္။ အရင္တုန္းက က်ဳပ္အတိအလင္းေျပာတယ္။ လာဘ္စားတဲ့ တူေတြရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘာေျပာဦးမလဲ။ အဲဒီလိုလူေတြက အခုေနအခါမွာ တုိင္းျပည္ကို မိမိတုိ႔ပါတီ ျပန္ၿပီး အာဏာရေအာင္ ေျခထုိးၾကတယ္။ ေျခထိုးၾကတဲ့ကိစၥမွာ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ၾကတဲ့ လူေတြဟာ ေစတနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ တုိင္းျပည္သစၥာေဖာက္တဲ့ရန္သူ နံပါတ္ ၁ ေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီရန္သူနံပါတ္ ၁ ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ ေထာက္ခံခ်င္တယ္ဆိုလုိ႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားတို႔လည္ပင္း ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ႀကဳိးကြင္းတပ္ၾကေပေတာ့။

က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ အစိုးရျဖစ္ေအာင္ အတင္းအဓမၼလုပ္လာလို႔ အစိုးရျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔အစုိးရျဖစ္ေနတာပဲ။ တုိင္းျပည္လူထု ယံုၾကည္မႈမရွိဘူး.. မၾကည္ညဳိဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔လည္း တြယ္မေနပါဘူး။ ထြက္မွာပါဘိ။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ေလာက္ က်ဳပ္တို႔ကိုေစာင့္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ က်ဳပ္တို႔ဟာ ဘယ္လိုလူစားေတြလဲ။ ရာဇဝင္ထဲ အေရးခံရမဲ့လူေတြ လား၊ ရာဇဝင္မွာ အဆဲခံရမယ့္ လူစားေတြလားဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တုိင္ သိပါလိမ့္မယ္။

လြတ္လပ္ေရးအဓိပၸာယ္ သိၾကဖြယ္

ဒီေတာ့ကာ လြတ္လပ္ေရးဆိုလုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို ေျပာျပဦးမယ္။ လြတ္လပ္ေရးဆိုတုိင္း ပေဒသာပင္ေျမက မေပါက္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ရွင္းျပခဲ့ခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ့္ႏွယ္စိတ္ကူးၾကသလဲ။ ပေဒသာ ပင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေပါက္ေတာ့မလို ခင္ဗ်ားတို႔ ထင္ၾကလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက လြတ္လပ္ေရးရၿပီဆိုၿပီး ဘာလုပ္ၾကသလဲဆိုရင္ ဟသၤာတနယ္ဘက္မွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရ တယ္ဆိုၿပီး လူတကာသြားတဲ့လမ္းေပၚမွာ ေဆးလွန္းတယ္။ အဲဒါ လြတ္လပ္ေရးမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဟာ က လမ္းသြား လမ္းလာလုပ္တဲ့ လူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္ရာေရာက္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ က ကုိယ္ တစ္ေယာက္ ေကာင္းစားဖုိ႔ျဖစ္ေစ၊ လူတစ္မ်ဳိးလံုးေကာင္းစားဖုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တျခားလူေတြရဲ႕အက်ဳိး ကို မထိခုိက္ဘဲ နဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္အက်ဳိးအတြက္လုပ္ႏုိင္တာ လြတ္လပ္ေရးပဲ။

ကုိယ့္စီးပြားေရးလုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ တျခားလူေတြရဲ႕အေႏွာင့္အယွက္မရွိေစရဘူး။ တျခားလူေတြရဲ႕ အက်ဳိး ကို လည္း မထိခုိက္ဘူး။ တုိင္းျပည္ကိုလည္း မထိခုိက္ဘူးဆိုရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအ ေနမ်ဳိး ရွိရမယ္။ အဲဒီေတာ့ တျခားလူေတြကို ေႏွာင့္ယွက္တဲ့လြတ္လပ္ေရးဟာ လြတ္လပ္ေရးမဟုတ္ ဘူး။ အဲဒါကို (License) ရမ္းကားမႈလို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီေတာ့ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ သေဘာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ သေဘာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါ တုိင္းျပည္မွာ ပိုၿပီး စည္းကမ္း ရွိဖို႔လိုတယ္။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔လုပ္ၾကမွ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ တကယ္ရမယ္။ လြတ္လပ္ေရး ေၾကာင့္ အခြင့္အေရးရလာတဲ့အခါ အခြင့္အေရးေတြ ပိုရတာေတြလည္း ပိုလာလိမ့္မည္။

ဒီတုိင္းျပည္ကို အဂၤလိပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေနတုန္းက ဒီတုိင္းျပည္ကို ကာကြယ္ဖုိ႔ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ တာဝန္ ျဖစ္တယ္။ ဗမာ ျပည္ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါမွာ ဗမာျပည္ကိုကာကြယ္ရမဲ့ တာဝန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာဝန္ျဖစ္လာ မယ္။ အရင္တုန္းကလို ေအးေအးေဆးေဆးေနလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္အစိုးရလုပ္ တဲ့ လူေတြက တုိင္းျပည္ကာကြယ္ဖုိ႔အတြက္ ဗမာျပည္မွာ စစ္သားေတြ နည္းတယ္ ဆိုရင္ ဗမာတုိင္း၊ ဗမာတုိင္းအရြယ္ေရာက္တဲ့ လူေတြမွန္သမွ် က်န္းမာတဲံ လူမွန္ရင္ စစ္ထဲမဝင္မေနရ။ စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဆိုၿပီး စံနစ္နဲ႔ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ ႏွစ္ႏွစ္တန္သည္ျဖစ္ေစ သံုးႏွစ္တန္သည္ျဖစ္ေစ စစ္ထဲမွာဝင္ရမယ္။ တုိက္ခ်င္မတုိင္္ခ်င္ ဝင္တုိက္ရမွာဘဲ။ အဲဒီဟာ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါမွာ ျဖစ္မဲ့ တာဝန္မ်ဳိး ပါပဲ။ အဲဒီလို ပဲ ဒီတုိင္းျပည္ လြတ္လပ္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ယိုးဒယားျပည္လို ျဖစ္ခ်င္သလား။ တူရကီျပည္ လိုျဖစ္ခ်င္သ လား။ အေမရိကန္ျပည္လို ျဖစ္ခ်င္သလား။ အဂၤလိပ္ျပည္လို ျဖစ္ခ်င္သလား။ ဆိုဗီယက္ျပည္ လို ျဖစ္ခ်င္ သလား။ အဲဒီလိုျဖစ္ခ်င္တာေတြဟာ တုိင္းျပည္မွာ အလုပ္မလုပ္ဘဲ မျဖစ္ဘူး။

ႀကဳိးႀကဳိးကုတ္ကုတ္ လိပ္ေတြလုပ္

အဲဒီေတာ့ကာ ဘိလပ္မွာစစ္ႀကီးၿပီးတဲ့အခါမွာ အင္မတန္မြဲေနတယ္။ မြဲေနတယ္ဆိုရင္ အရင္တုန္းက သူ႔တုိင္းျပည္က ထြက္တဲ့ကုန္က သူ႔တုိင္းျပည္ကို ဝင္တဲ့ကုန္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာပိုၿပီးမ်ားေနတယ္။ အဲဒီလို မ်ားေနတဲ့အတြက္ သူ႔တုိင္းျပည္က လူေတြကို အေတာ္ႀကီးေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ ျဖစ္ေအာင္ ထား ႏုိင္တယ္။ ဒီစစ္ႀကီးၿပီးတဲ့ေနာက္ အဂၤလိပ္အစိုးရအဖို႔မွာဆိုရင္ ႏုိင္ငံျခားမွာရွိေနတဲ့ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ေငြပင္ ေငြရင္း စုိက္ထားတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို အေမရိကန္ကိုေရာင္းပစ္ရတယ္။ အေႂကြးဆိုရင္လည္း ေရႊ ဒဂၤါး သန္းေပါင္း ေထာင့္ငါးရာေလာက္တင္ေနတယ္။ အဲဒါေတြအျပင္ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔တုိင္းျပည္ မွာ ရွိေနတဲ့ ပစၥည္းေတြကလည္း အေတာ္ပဲ ကုန္သြားတယ္။

ကုန္႐ံုတင္မကဘူး။ ႏုိင္ငံျခားနဲ႔ ကုန္ကူးတဲ့ ေနရာမွာ ထြက္ကုန္က ဝင္ကုန္ထက္ အမ်ားႀကီး နည္းေနတယ္။
ဒီေတာ့ စစ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ေရွးနဂိုအေျခအေနကို အျမန္ဆံုးျပန္ရေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ (တစ္ႏွစ္တည္းနဲ႔ရဖုိ႔၊ ႏွစ္ႏွစ္တည္း နဲ႔ရဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ေလးႏွစ္ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ ရွစ္ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ အဲဒီလိုလုပ္ယူရမယ္) အဲဒီလိုလုပ္တဲ့ကိစၥမွာ "ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္"ဆိုသလို ျဖစ္ေနတယ္။ အင္မတန္ပဲ ရာသီဥတုက ဆုိး ဝါးၿပီးေတာ့ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း အႀကီးအက်ယ္ပ်က္စီးတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕စီးပြားေရး အေျခအေန ကို ထိခုိက္ ေနေတာ့ကာ နဂိုအေျခအေနကို အျမန္ဆံုးျပန္ရေအာင္ဆိုၿပီး သူတို႔ဘာႀကဳိးစားေနသလဲ။ အဂၤလိပ္ ေတြ မဝယ္ႏုိင္ဘူး၊ မဝယ္ရဘူး၊ ဥပမာ အဝတ္အထည္ေတြဆုိရင္ အဂၤလိပ္ျပည္ကလုပ္တယ္။ အဂၤလိပ္ ေတြက လုပ္ေပမယ့္ အဂၤလိပ္ေတြကို တစ္ကုိယ္ကုိ ႏွစ္ထည္သံုးထည္ထက္ပိုၿပီး မဝတ္ရဘူး။ လုိသေလာက္ ထက္ ပိုၿပီးမဝယ္ရဘူး။ (ကူပြန္)ဆိုတာေတြ ေပးတယ္။ အဲဒီလိုေပးၿပီးေတာ့ ေရာင္းတယ္။ အဲဒီ(ကူပြန္)ရွိမွ ဝယ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီလိုေရာင္းခ်တယ္။ အဝယ္ခုိင္းတယ္။

ႏုိင္ငံျခား ကို ပိုတာေတြမွန္သမွ်ကို ပို႔ၿပီးေရာင္းတယ္။ ႏုိင္ငံျခားက ဘိလပ္ကိုသြင္းတဲ့ပစၥည္းေတြက် ေတာ့ လည္း အရင္ကလို အရမ္းမဲ့မသြင္းခုိင္းဘဲ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့သြင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏုိင္ငံျခားကသြင္း တဲ့ ပစၥည္း ေတြကို ေခၽြေခၽြတာတာနဲ႔ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီးေလွ်ာ့ၿပီး အသြင္းခုိင္းတယ္။ ေလွ်ာ့ၿပီး သံုးခုိင္း တယ္။ သူတုိ႔ဆီမွာ အရင္တုန္းက စားရတဲ့ေပါင္မုန္႔ဟာ အခုအခါမွာဆိုရင္ အင္မတန္ကို ေလွ်ာ့ ၿပီး စားရတယ္။ အခုေနအခါမွာ ဒီလုိလုပ္မွေနာက္ ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ရွစ္ႏွစ္ရွိတဲ့အခါ အဂၤလိပ္ ျပည္ ဟာ နဂိုအေျခအေနကို ျပန္ေရာက္ဖုိ႔အေၾကာင္းရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့ကာ အဲဒီလို က်က်နနမလုပ္ဘဲ ဆိုရင္ မရ ႏုိင္ဘူး။ တုိင္းျပည္ထူေထာင္ဖုိ႔ဆိုတာ လြတ္လပ္တဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္ျငားေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ ရတယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔သိေစခ်င္တယ္။

ေခၽြေခၽြတာတာ ႐ုရွားမွာ

ဆိုဗီယက္ယူနီယံဆိုတဲ့ တုိင္းျပည္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ၿပီးတုန္းက စစ္အေတာအတြင္းမွာလုပ္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ စံနစ္ဆိုၿပီး လုပ္တယ္။ စစ္ႀကီးၿပီ္းတဲ့ေနာက္ (New Economic Policy) ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ စီးပြားေရး စံနစ္နဲ႔ လုပ္ရတယ္။ ေနာက္ငါးႏွစ္စီမံကိန္းေတြ ဆိုဗီယက္ယူနီယံမွာ လုပ္တယ္။ ငါးႏွစ္စီမံ ကိန္းေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ပထမစီမံကိန္းလုပ္တုန္းက တစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ အေျခအေနအားလံုးကို ၿခံဳၿပီး၊ ေရွ႕ ႐ႈ႕ၿပီး လုပ္ေတာ့ တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုးေကာင္းဖုိ႔ ေရွ႕႐ႈ႕ၿပီးလုပ္ရတဲ့အတြက္ လူေတြစားခ်င္တုိင္း မစားရ ဘူး။ ဝတ္ခ်င္တုိင္း မဝတ္ရဘူး၊ ေနခ်င္တုိင္း မေနရဘူး။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနရတယ္ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္ ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ (National Planing)ေခၚတဲ့ အဲဒီလို စီမံကိန္းမ်ဳိးနဲ႔မလုပ္ ဘဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ ဘယ္ေတာ့မွမႀကီးပြားႏုိင္ဘူး။ မထူေထာင္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိေစ ခ်င္ တယ္။

အဲဒီေတာ့ ပေဒသာပင္ ေျမကေပါက္မလာႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္လုပ္မွ ေပါက္မယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ား တို႔ နားလည္ေစခ်င္တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရပင္ ရျငားေသာ္လည္း တုိင္းသူျပည္သားလူအမ်ားအ ေပၚ က်ေရာက္ လာမဲ့ တာဝန္ေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မထမ္းေဆာင္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရမဲ့ လြတ္လပ္ေရး ဟာ ဒီေန႔ ရၿပီး နက္ျဖန္ခါ အျခားလက္ျပန္ပါသြားမယ္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိေစခ်င္တယ္။ အဲဒီလို လြတ္ လပ္ေရးရတဲ့ အခါမွာ စီမံကိန္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လုပ္ေတာင္မွ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာမယ္။

ယိုးဒယားကို႐ႈ ပမာျပဳ

အဲဒီလို မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ရွိရင္ ယိုးဒယားျပည္ရဲ႕အဆင့္အတန္းေတာင္မွ မီမွာမဟုတ္ဘူး။ ယိုးဒယားျပည္ ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံထဲမွာေတာ့ ညံ့ညံ့ပဲ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ယုိးဒယားျပည္ဟာ ကၽြန္ေတာ္္တုိ႔ ဗမာ ျပည္နဲ႔ စာရင္ သာတာပဲ။ စစ္တပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းရွိတယ္။ ေရတပ္ေတြရွိတယ္။ ေလတပ္ေတြရွိ တယ္။ အဲဒီလို ဟာေတြ ယိုးဒယားျပည္က ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာေတာ့ အဲဒီလိုဟာေတြ မရွိေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ သုညက စၿပီး အကုန္လံုးျပန္ၿပီး အုတ္ျမစ္ခ်ၿပီး အလုပ္လုပ္ရမွာျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ က တျခားႏုိင္ငံေတြက ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းရင္ က်ဳပ္တို႔က က်ဳပ္တို႔က ေလးငါးဆယ္လွမ္းလွမ္းမွ ေနာင္ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ၾကာလို႔ရွိရင္ တန္းတူညီတူျဖစ္ႏုိင္မယ္။ တန္းတူညီတူ မျဖစ္သမွ် ကာလ ပတ္လံုး တုိင္းျပည္ႀကီးဟာ လြတ္လပ္တယ္ဆိုေပမဲ့လို႔ ဟိုလူျမင္လည္း မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးရ ဒီလူျမင္လည္း မ်က္ႏွာခ်ဳိ ေသြးရတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ဳိးျဖစ္မယ့္ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို အတိအလင္းေျပာလုိက္မယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညႊတ္ေရး လူထုညီညႊတ္ေရးရွိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ စားဖား ေတြ ညီညြတ္ေရး ကို မလိုခ်င္ဘူး။

ေအာင္သည္အထိ ႀကဳိးစားဘိ

အခုျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနအရ လြတ္လပ္ေရးကိစၥကို ခန္႔မွန္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ လြတ္လပ္ေရးဟာ ရဖုိ႔ အေျခအေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္ပဲမ်ားတယ္ဆိုတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေျပာေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗမာစကား လည္း ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္စကားကေတာ့ Don't hollow till you out of the wood သစ္ေတာျမက္မည္း အတြင္းက မထြက္မိခင္ ငါေတာ့ေဘးလြတ္ၿပီလို႔ မေအာ္ပါနဲ႔။ ျခေသၤ့မင္း ဥပမာလိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျခေသၤ့ မ်ားဟာ သားေကာင္ကို လုိက္တဲ့ေနရာမွာ ႀကီးတာငယ္တာ ပဓာနမထားပဲ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ လံု႔ လစိုက္တဲ့ ေနရာမွာ အဲဒီအတုိင္းပဲ လံု႔လစုိက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အဲဒီထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္ ေတာ္တို႔ဟာ ပန္းတုိင္ ေရာက္သည္အထိ အဲဒီထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ပန္းတုိင္ေရာက္သည္အ ထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္မယ္ ထင္သည့္ တုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားမႈအားထုတ္မႈ လံု႔လဝီရိယကို ေလွ်ာ့လို႔ မျဖစ္ဘူး။

မေလွ်ာ့တမ္းအဟုတ္ ဇြဲႏွင့္လုပ္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာေတြမွာ ခ်ဳိ႕ယြင္းတာတစ္ခုရွိတယ္။ ဘာလဲဆိုရင္ ဒါကလည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကၽြန္ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အတြက္ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ပုသိမ္ဘက္ ကိုသြားတဲ့ အခါမွာ ေလွၿပဳိင္ပြဲတစ္ခုၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေလွၿပဳိင္ပြဲလုပ္တဲ့အခါမွာ ပန္းတုိင္ကို မေရာက္ေသး ဘူး။ ေရွ႕ကို နည္းနည္းႏုိင္လာၿပီဆုိရင္ ႏုိင္ေနတဲ့ေလွက တက္ကိုေထာင္တယ္။ ႐ႈံးတဲ့ေလွကလည္း ပန္းတုိင္ မေရာက္ေသးဘူး။ ႀကဳိးစားမယ္ဆိုရင္ ႀကဳိးစားႏုိင္ေသးတယ္။ မႀကဳိးစားခ်င္ေတာ့ဘူး ႐ႈံးမွာပါပဲ ကြာ ဆိုၿပီးေတာ့ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ တက္မခပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အဲဒါဟာ တုိင္းျပည္ထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ အဲဒါက လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ဒါက ကၽြန္ျဖစ္မဲ့စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးပဲ။ ဒီ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး က်ဳပ္တုိ႔ဗမာေတြ ကၽြန္ျဖစ္ေနမွာပဲ။ အဲဒီေလွၿပဳိင္ပြဲတုန္းက ေလွ တစ္ေလွဟာ တက္ေထာင္ မိတာနဲ႔ ပြဲတစ္ပြဲမွာ ႐ႈံးသြားတယ္။

ေဘာလံုးပြဲကန္တဲ့အခါမွာလည္း ကိုယ္ကစၿပီးဂိုးသြင္းရရင္ အေတာ္ပဲ အားတက္လာတယ္။ ေနာက္တစ္ ခါ ေတာ္ေတာ္ေလး ဂိုးမ်ားလာတယ္ဆိုရင္ ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ကန္ခ်င္လာတယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း ေနာက္ဆံုးအၿပီးသတ္က်ေတာ့မွ ကပ္ၿပီး ဂိုးသြင္းသြားလုိ႔ ႐ႈံးတာေတြ၊ သေရျဖစ္တာေတြကို ေဘာလံုးပြဲ ရာဇဝင္ မွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ေတြ႕မွာပဲ။ ဒါတင္မကေသးဘူး။ သူတုိ႔လူေတြက ပထမနာရီဝက္မွာ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကန္မိလို႔ ဂိုးျပန္မသြင္းႏုိင္ေသးဘူးဆုိရင္ လူကိုျပန္ခ်တာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗမာျပည္မွာ အဲဒါ (sporting spirit)မရွိဘူး။ ဒါဘာလဲဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗမာေတြရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ ထက္ျမက္တယ္ဆိုတာ တစ္လြဲမွာ ဆံပင္ေကာင္းေနတာပဲ။ တကယ့္ေနရာမွာ အသံုးမက်ဘူး။ ဗမာဗမာခ်င္း ခ်ဖုိ႔လိုခ်င္တယ္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အသံုးမခ်ခ်င္ဘူး။ ဗမာအခ်င္း ခ်င္း ခ်ဖို႔ လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေတြ လုပ္ခ်င္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ လြတ္လပ္ ေရးလည္း က်က်နနလုပ္လို႔မျဖစ္ဘူး။ အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္မ်ဳိးကို လံုးဝေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖုိ႔လိုတယ္။ ကၽြန္ ေတာ္က ဘာလုပ္လုပ္ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ၿပီးတဲ့အထိ ႐ႈံးမယ္ထင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိင္မယ္ထင္သည္ျဖစ္ေစ မေလွ်ာ့တန္း ဇြဲနဲ႔ လုပ္သြားမယ္။

ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ နမူနာ

အဂၤလိပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က မုန္းေပမဲ့လုိ႔ အဂၤလိပ္ေတြမွာ ခ်ီးမြမ္း ၿပီး နမူနာ ေတြ ယူစရာအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့စစ္ႀကီးမွာ သူတို႔အက်ဥ္းအက်ပ္ ဘယ္ေလာက္ ေရာက္ခဲ့ သလဲ။ အဲဒီအက်ဥ္းအက်ပ္ထဲက သူတို႔ လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း အံႀကိတ္ၿပီး ခါးေတာင္း က်ဳိက္ၿပီး ႀကဳိးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ သူတို႔ကိုၾကည့္ပါ။ အခုလည္း သူတို႔တုိင္းျပည္မွာ ၾကပ္ၾကပ္ တည္းတည္းေနရတာကို လူေတြက မညည္းဘူးလားဆိုေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ ညည္းတာပဲ။ ညည္းပင္ ညည္း ေသာ္လည္း စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ညည္းၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ စည္းကမ္းကို မရွိသ ေလာက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ယခုေနအခါမွာ နယ္ခ်ဲ႕သမားသေဘာ က်မဲ့ အလုပ္မ်ဳိး ေတြ လုပ္ေနတယ္။ အခုကၽြန္ေတာ္ တိတိလင္းလင္း ေျပာထားပါမယ္။

အင္အားငယ္လွ်င္ ငယ္မည္ပင္

ဗမာျပည္မွာ လူထုညီညြတ္ေရး တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးေတြဟာ မၿပဳိကြဲဘဲ ဘယ္သူမွ ေဖာက္ထြင္းလုိ႔မရလို႔ရွိရင္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ လက္ဝဲသမားေခၚတဲ့ လူငယ္ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ညီညြတ္ သထက္ ညီညြတ္လာလို႔ရွိိရင္ အဲဒါ အင္အားႀကီးသေလာက္ ခင္ဗ်ားတို႔ လြတ္လပ္ေရးဟာ ပိုေကာင္း မယ္။ အင္အားငယ္ရင္ ငယ္သေလာက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔လြတ္လပ္ေရးဟာ အခြင့္အေရးနည္းလာမယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အဲဒီလိုေနရာမွာ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြတခ်ဳိ႕ ေျခထိုးတာေတြကို ေယာင္မွားလုိ႔ အင္မတန္ ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ၾကရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔လြတ္လပ္ေရးရမွာ မဟုတ္ဘူး။ အိႏိၵယျပည္မွာလို အေျခအေနမ်ဳိး ေရာက္လာမယ္။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိထားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ဗံုးေဗာလေအာ မႏွေျမာ

ဒီဟာေတြကို သတိထားၿပီး တုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ တယ္။ ဒီတုိင္းျပည္ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနမွာ အင္မ တန္ပဲဆိုးေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ ဒီကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးတဲ့ေနာက္ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ႏုိင္ငံေတြ ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းျပည္လို "မိေအးႏွစ္ခါနာ"ရွိတဲ့ တုိင္းျပည္မ်ဳိးမရွိေသးဘူး။ ဂ်ပန္ဝင္လာေတာ့ လည္း စစ္ေျမျပင္ျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္ျပန္ဝင္လာေတာ့လည္း စစ္ေျမျပင္ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီလို မိေအးႏွစ္ခါ နာျဖစ္ တဲ့ ဗမာျပည္ဟာ အင္မတန္ပဲ စီးပြားေရးမွာ ပ်က္စီးတယ္။

သူတို႔ျပည္မွာ သြားၾကည့္ပါ

အဂၤလိပ္ျပည္မွာလည္း စီးပြားေရးပ်က္စီးေတာ့ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြက စီမံကိန္းေတြ ဘာေတြလုပ္တယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ က်က်နနမရွိဘူး။ သို႔ေသာ္လည္း... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တိုင္းျပည္နဲ႔စာရင္ေတာ့ စံနစ္က ပို ေကာင္းတယ္။ ႀကဳိးႀကဳိးစားစားနဲ႔ ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ေလာက္က်ရင္ တကယ္ေခ်ာင္လည္လာေအာင္ ဝုိင္း ဝန္းၿပီး ႀကဳိးစားေနၾကတယ္။
ဆိုဗီယက္ယူနီယံမွာဆိုရင္ စစ္ႀကီးၿပီးခ်င္း ငါးႏွစ္စီမံကိန္းဆိုၿပီး ၿခဳိးၿခံဖို႔လုပ္ေနၾကတယ္။ ဆိုဗီယက္ယူနီ ယံမွာ ေရွးကလို စားလုိက္ ေသာက္လုိက္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ စားရေသာက္ရ မရွိေတာ့ဘူး။ ျပန္ ၿပီး ေခၽြတာေနၾကၿပီ။ ဒါက ႏုိင္ငံျခားထြက္ၾကည့္မွသိတယ္။

စစ္ျဖစ္ေနတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္ျပည္ ေရာက္ဖူးတယ္။ ဂ်ပန္ျပည္က လူေတြ ဗမာျပည္က လူေတြ ေလာက္ အဝတ္အထည္ကို ေပါေပါမ်ားမ်ား မဝတ္ရဘူး။ မစားရဘူး။ ေနတဲ့ေနရာမွာေတာ့ သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္က ေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ ဘံုးေဘာလေအာ စားေသာက္ ေနထုိင္ၾကတာပဲ။
အိႏိၵယျပည္ကို သြားၾကည့္ပါ။ ဟိုတယ္ေတြကိုသြားရင္ ၂၄ေယာက္ထက္ပိုၿပီး ေကၽြးခ်င္လုိ႔မေကၽြးရဘူး။ ေပါင္မုန္႔ မရဘူး။ အာလူးတစ္ခု ပဲ ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟင္းတစ္မယ္ထက္ ပိုမရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ဆန္းကဖီး ကုိ သြားလုိ႔ရွိရင္ ဟင္းတစ္မယ္တင္မကဘူး။ ႏွစ္မယ္၊ သံုးမယ္၊ ေလးမယ္ အကန္႔အသတ္မရွိ စားခ်င္တိုင္း စားႏုိင္တယ္။ အဂၤလန္ျပည္မွာ ဟိုမွာထမင္းမရဘူး။ ဆန္မရဘူး။ ေပါင္မုန္႔ဆိုရင္ အရင္က ထက္ ေလွ်ာ့ေပးတယ္။ အဲဒီလို ၿခဳိးၿခံၿပီးေတာ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းကို လုပ္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ က်ပ္တယ္က်ပ္တယ္နဲ႔ ေျပာေနၾကတယ္။ လူေတြက ဗံုးေဗာလေအာ သံုးစြဲ ေနၾက တုန္းပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္မွာ ဆီမရွိလို႔ မစားႏုိင္ဘူးလုိ႔ေျပာၾကတယ္။ ဆီမရွိလို႔ မစားႏုိင္တာမွန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဒီဆီကို ဘာအတြက္သံုးေနၾကသလဲ။ ဗံုးေဗာလေအာသံုးသလား မသံုးဘူးလားဆိုတာ သြားၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာမွအေရးမႀကီးလို႔ထင္တယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဆီေတြ ဗံုးေဗာလေအာသံုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကုလားျပည္က ႏွစ္စဥ္ႏွစ္စဥ္ ဆီေတြ အေျမာက္အျမား သြင္းေန ရတယ္။ အဲဒါ ေစ်းႀကီးတဲ့အထဲမွာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ပဲ။

ၿပီးေတာ့ င႐ုတ္ ၾကက္သြန္ကိုၾကည့္ပါ။ ဗမာျပည္မွာ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္စိုက္လို႔မရဘူးလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိိုရင္ ကၽြန္ေတာ့အိမ္မွ စိုက္ထားတယ္။ အိမ္ရာကြက္လပ္ရွိတဲ့ ေနရာမွာရွိတဲ့ လူေတြကစုိက္ၾကပါလား။ ဒီလိုေတာ့ မစိုက္ၾကဘူး။ ေစ်းမွာ ဝယ္စားေတာ့ အဲဒီင႐ုတ္ၾကက္သြန္ေတြ ဘယ္ကလာသလဲ။ အိႏိၵယ ျပည္က လာတယ္။ အိႏိၵယျပည္ကလာေတာ့ အိႏိၵယျပည္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ ပိုက္ဆံေပးေနရတယ္။ ဒီတိုင္း ျပည္မွာ ရႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းကို တျခားႏုိင္ငံက ဝယ္ရတဲ့အတြက္ ေစ်းေတြႀကီးတယ္ဆိုတာဟာ အခုလို အ ေၾကာင္း မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ပဲ။

ဆက္ရန္