မဂၤလသုတ္ေတာ္ ၀တၳဳျဖစ္စဥ္၊ ပါဠိေတာ္၊ အနက္ နွင့္ အက်ိဳး

မဂၤလသုတ္ေတာ္ ၀တၳဳျဖစ္စဥ္ မဂၤလသုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚရာ ေနရာေဒသသည္ကား သာသတၳိျပည္မြန္ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ တြင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေဂါတမဗုဒၶ ဘုရားသခင္သည္ အနာထပိဏ္ သူေဌး ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ စံေနခိုက္… လူ႔ေလာကတြင္ မဂၤလာဆုိတာဘာလဲ ဟူေသာ ျပႆနာ ေပၚေပါက္ေလသည္။
မည္သည့္အခ်က္သည္ မဂၤလာျဖစ္သည္ဟု တိတ္ိက်က် မဆံုးျဖတ္ရေသးေသာ ကာလျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔ ထင္ရာ၊ ျမင္ရာ၊ ၾကိဳက္ရာကို မဂၤလာ-ဟု စြဲလမ္းေနၾကေသာ အုပ္စုၾကီး (၃)ခု ရွိေလသည္။
တစ္အုပ္စုမွာ ၾကားေသာအသံကို စြဲ၍ ရယ္ေမာသံ၊ က်က္သေရရွိေသာ စည္ေမာင္းသံ၊ ခရုသင္းသံ စေသာ ဣ႒ာရုံျဖစ္ဖြယ္ အသံၾကားလွ်င္ မဂၤလာ-ဟု ဆုိ၏။
တစ္အုပ္စုက ၾကားရုံႏွင့္ မဂၤလာ ဘယ္မွာျဖစ္ပါ့မလဲ၊ မ်က္စိႏွင့္ တပ္အပ္ ထင္ထင္ျမင္မွသာ မဂၤလာ ျဖစ္မွာေပါ့၊ လွပေသာ ပန္းကို ျမင္ျခင္း၊ စိန္-ေရႊ-ေငြ-ရတနာ ၀တ္ ဆင္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳကို ျမင္ျခင္း၊ ေရျပည့္ေသာအိုး၊ ေသြးေရာင္ လွပ ႏြားမ၀၀ စသည္တုိ႔ကို ျမင္မွ မဂၤလာျဖစ္သည္ဟု ဆုိျပ၏။
က်န္ တစ္အုပ္စုက ၾကားရုံ၊ ျမင္ရုံႏွင့္ မဂၤလာ မျဖစ္ေသး၊ ကိုယ္တုိင္ ဒိ႒ျမင္ေတြ႕ရမွာ မဂၤလာ ျဖစ္ရေပမည္။ ပန္းလွလွကို ျမင္ရရုံ မဟုတ္ လက္ႏွင့္ကိုင္၊ နွာေခါင္းႏွင့္ နမ္းရွဴရမွ မဂၤလာ၊ ေရျပည့္အုိး ျမင္ရတာထက္ ေရကိုေသာက္ရမွေပါ့၊ ႏြားမ ၀၀ ျမင္ရတာထက္ ႏြားႏုိ႕မလုိင္ခဲ စားရမွ မဂၤလာ-ဟု ဆုိၾက၏။
ထုိ အုပ္စု (၃)စုသည္ သူ႔အယူ မွန္သည္၊ ကိုယ့္အယူ မွန္သည္ ဟု ျငင္းခံုၾကရာ တစ္ဖက္ႏွင့္ တဖက္ စင္ျမင့္ေဆာက္၍ ရက္ရွည္လမ်ား ေဟာေျပာပြဲၾကီးမ်ားႏွင့္ ျငင္းခံုၾကရာ လူပါမက ကိုယ္ေစာင့္နတ္ခ်င္းပင္ ျငင္းခံုၾက၏။
ယင္းကဲ့သို႔ ျပႆနာ စခဲ့ျခင္းမွ ဘုမၼစုိးနတ္၊ ရုကၡစုိးနတ္မ်ားမွ တစ္ဆင့္ အာလိန္ ငါးဆင့္ကို ေက်ာ္ကာ တာ၀တိ ံသာနတ္မ်ားထိ အုပ္စုဖြဲ႕ကာ ျငင္းခံုပြဲ ကူးစက္ လာေတာ့၏။ ထုိသို႔ေသာ ျပႆနာ ၾကီးမားမႈေၾကာင့္ မည္သူမွန္သည္၊ မည္သူမွားသည္ အဆံုးအျဖတ္ေပးပါရန္ သိၾကားမင္းထံ၀င္၍ ရင္ဆုိင္ၾကေလေတာ့သည္။
ဤတြင္ သိၾကားမင္းက ဤမဂၤလာကိစၥသည္ က်ယ္၀န္းနက္နဲလွသည္၊ ငါလည္း အမွန္မသိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူ႔ျပည္တြင္ ထင္ရွားပြင့္ေတာ္မႈေနေသာ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိရွိႏုိင္ရာ၏။ ေခတၱ ေစာင့္ၾက-ဟု ဆုိကာ နတ္သား တစ္ဦးအား ဘုရားရွင္ထံ ေမးျမန္းရန္ လႊတ္လုိက္ေလသည္။
ထိုနတ္သား ေမးလွ်ာက္ခ်က္အရ ဘုရားသခင္ ျပန္လည္ေဟာၾကား ေျဖဆုိေသာ မဂၤလာတရား(၃၈)ပါး ပါ၀င္သည့္ ဤ မဂၤလသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ေလသတည္း။
သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာမဂၤလာ ျဖစ္ေပၚလာပံု ရွစ္လံုးဖြဲ႕

မဂၤလာဟု ေခၚျပဳထုိက္စြာ
ျဗဟၼာ, နတ္, လူ ရုံးစုမ်ားစြာ
ျငင္းခံုပြဲမွ ဗုဒၶထံမွာ
ေလွ်ာက္တင္ရင္း ထင္လင္းေပၚခဲ့တာ။

မဂၤလသုတ္ ပါဠိေတာ္
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ။
၁။ ယံမဂၤလံ ဒြါဒသဟိ၊ စိႏ ၱယိ ံသု သေဒ၀ကာ။
ေသာတၳာနံ နာဓိဂစၦႏိၱ၊ အ႒တၱိ ံသဥၥ မဂၤလံ။
၂။ ေဒသိတံ ေဒ၀ ေဒေ၀န၊ သဗၺပါပ ၀ိနာသနံ။
သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ဘဏာမ ေဟ။
၃။ ဧ၀ံ ေမ သုတံ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ
၀ိဟရတိ ေဇတ၀ေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
အထေခါ အညတရာ ေဒ၀တာ အဘိကၠႏာၱယ ရတၱိယာ၊
အဘိကၠႏ ၱ၀ဏၰာ ေက၀လကပၸံ ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ။
၄။ ေယန ဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမိ ဥပသကၤမိတြာ ဘဂ၀ႏၱံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏံ ၱအ႒ာသိ။
ဧကမႏံ ၱ ဌိတာေခါ သာေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏံ ၱ ဂါထာယ အဇၥ်ဘာသိ။
၅။ ဗဟူေဒ၀ါ မႏုႆာစ၊ မဂၤလာနိ အစိႏ ၱယံု။
အာကခၤမာနာ ေသတၳာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလမုတၱမံ။
၆။ အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၇။ ပတိရူပ ေဒသ၀ါေသာ စ၊ ပုဗၺ စ ကတပုညတာ။
အတၱသမၼာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မဂၤလာမုတၱမံ။
၈။ ဗာဟုသစၥဥၥ သိပၸဥၥ၊ ၀ိနေယာ စ သုသိကၡိေတာ။
သူဘာသိတာ စ ယာ၀ါစာ၊ ဧတံ မဂၤလမုတၱမံ။
၉။ မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ၊ ပုတၱဒါရႆ သဂၤေဟာ။
အနာကုလာ စ ကမၼႏ ၱာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၀။ ဒါနဥၥ ဓမၼစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ။
အန၀ဇၨာနိ ကမၼာနိ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၁။ အာရတီ ၀ိရတီ ပါပါ၊ မဇၨပါနာ စ သံယေမာ။
အပၸမာေဒါစ ဓေမၼသု၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၂။ ဂါရေ၀ါ စ နိ၀ါေတာ စ၊ သႏ ၱဳ႒ိစ ကတညဳတာ။
ကာေလန ဓမၼႆ၀နံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၃။ ခႏီ ၱစ ေသာ၀စႆတာ၊ သမဏာနဥၥ ဒႆနံ။
ကာေလန ဓမၼသာကစ ၦာ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၄။ တေပါစ ျဗဟၼစရိယဥၥ၊ အရိယသစၥာန ဒႆနံ။
နိဗၺာန သစိ ၦကိရိယာ စ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၅။ ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၸတိ။
အေသာကံ ၀ိရဇံ ေခမံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ။
၁၆။ ဧတာဒိသာနိ ကတြာန၊ သဗၺတၳ မပရာဇိတာ။
သဗၺတၳ ေသာတၳိ ံ ဂစ ၦႏိ ၱ၊ တံ ေတသံ မဂၤလမုတၱမံ။
မဂၤလသုတ္ပါဌ္ ျပီး၏။

မဂၤလသုတ္ အနက္
၁။ သေဒ၀ကာ၊ နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတုိ႔သည္။ ယံမဂၤလံ၊ အၾကင္မဂၤလာ တရားေတာ္ကို။ ဒြါဒသဟိ၊ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုိ႔ ကာလပတ္လံုး။ စိႏၱယိ ံသု၊ ၾကံၾကကုန္၏။ စိႏၱယႏၱာပိ၊ ၾကံၾကကုန္ ေသာ္လည္း ။ ေသာတၳာနံ၊ စီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ။ အ႒တိ ံ သဥၥ၊ သံုးဆယ့္ရွစ္ပါး အျပားရွိသည္ လည္းျဖစ္ေသာ။ တံ မဂၤလံ၊ ထိုမဂၤလာ တရားေတာ္ကို။ နာဓိဂစၦႏႎၱ-န အဓိဂစၦႏိၱ ဧ၀၊ မသိႏုိင္သည္သာလွ်င္တည္း။
၂။ ေဒ၀ေဒေ၀န၊ နတ္တကာတုိ႔ထက္ ျမတ္ေသာ ၀ိသုဒၶိနတ္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသည္။ သဗၺေလာက ဟိတတၳာယ၊ အလံုးစံုေသာ သတၱေလာက၏ အစီးအပြားအလုိ႔ငွာ။ ေဒသိတံ၊ ေဟာေတာ္မူ အပ္ေသာ။ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ၊ အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမူကို ပယ္ေဖ်ာက္ေပတတ္ ထေသာ။ တံ မဂၤလံ၊ ထုိမဂၤလာတရားေတာ္ကို။ ေဟ၊ အို… သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔။ မယံ၊ ငါတုိ႔သည္။ ဘဏာမ၊ ရြတ္ၾကကုန္အ့ံ။
၃။ ဘေႏၱကႆပ၊ အရွင္မဟာကႆပ။ ဣဒံသုတၱံ၊ ဤ မဂၤလသုတ္ေတာ္ကို။ ေမ မယာ အာနႏၵေတၳေရန၊ အကြ်ႏု္ပ္ အာနႏၵာ မေထရ္သည္။ ဘဂ၀ေတာ၊ ျမတ္စြာဘုရား၏။ သမၼဳခါ မ်က္ေမွာက္ေတာ္မွ။ ဧ၀ံ၊ ဤသို႔။ သုတံ၊ ၾကားလုိက္ရ၏။ ဥပလကၡိတံ၊ မွတ္လုိက္ရ၏။ ဥပဓာရိတံ၊ ေဆာင္လုိက္ရ၏။ ဧကံ၊ တစ္ပါးေသာ။ သမယံ၊ အခါ၌။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ သာ၀တၳိယံ၊ သာ၀တၳိျပည္၌။ အနာထပိ႑ိကႆ၊ အနာထပိတ္သူေဌး၏။ အာရာေမ၊ ႏွလံုးေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာ။ ေဇတ၀ေန၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌။ ၀ိဟရတိ၊ ေနေတာ္မူ၏။ အထေခါ၊ ထုိသို႔ ေနေတာ္မူေသာ အခါ၌။ အညတရာ၊ အမ်ိဳးအမည္အားျဖင့္ မထင္ရွားေသာ။ ေဒ၀တာ၊ နတ္သားသည္၊ အဘိကၠႏာၱယ၊ ညဥ္႔ဦးယံ လြန္ျပီးေသာ။ ရတၱိယာ၊ သန္ေခါင္အခါ၌။ အဘိကၠႏၱ ၀ဏၰာ၊ အလြန္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ အဆင္းရွိသည္ ျဖစ္၍။ ေက၀လကပၸံ၊ အလံုးစံုေသာ။ ေဇတ၀နံ၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္ကို။ ၾသဘာေသတြာ၊ ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါျဖင့္ ထြန္းလင္းေစဦး၍။
၄။ ေယန၊ အၾကင္အရပ္၌။ ဘဂ၀ါ၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ အတၳိ၊ ရွိေတာ္မူ၏။ ေတန၊ ထုိဘုရားရွိေတာ္မူရာအရပ္သို႔။ ဥပသကၤမိ၊ ကပ္ေလ၏။ ဥပသကၤမိတြာ၊ ကပ္ေလျပီး၍။ ဘဂ၀ႏံၱ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ အဘိ၀ါေဒတြာ၊ အလြန္ရိုေသစြာ ရွိခိုးဦး၍။ ဧကမႏံၱ၊ တင့္တယ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္၌။ အ႒ာသိ၊ ရပ္ေလ၏။ ဧကမႏံၱ၊ တင့္အပ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္၌။ ဌိတာေခါ၊ ရပ္ျပီးေသာ။ သာဂါထာယ၊ ဂါထာျဖင့္။ အဇၥ်ဘာသိ၊ ဤသို႔ နားေတာ္ ေလွ်ာက္ေလ၏။
၅။ ဘေႏၱဘဂ၀ါ၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား။ ဗဟူ၊ မ်ားစြာကုနု္ေသာ။ ေဒ၀ါစ၊ နတ္တုိ႔သည္ လည္းေကာင္း။ မႏုႆာစ၊ လူတုိ႔သည္ လည္းေကာင္း။ ေသာတၳာနံ၊ စင္ၾကယ္စြာေသာ။ နိဗၺာနံ၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို။ အာကခၤမာနာ၊ လိုခ်င္ေတာင့္တကုန္သည္ျဖစ္၍။ မဂၤလာနိ၊ စီးပြားခ်မး္သာျခငး္၏ အေၾကာင္းျဖစ္ကုန္ေသာ မဂၤလာ တရားတို႔ကို။ ဒြါဒသဟိ၊ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တုိ႔ ကာလပတ္လံုး။ အစိႏၱယံု၊ ၾကံၾကကုန္၏။ တံ၊ ထုိမဂၤလာတရားေတာ္ျမတ္ကို။ တြံ၊ အရွင္ဘုရားသည္။ ျဗဴဟိ၊ ေဟာေတာ္မူပါေလာ့။
၆။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ ဗလာနံ၊ လူမုိက္တုိ႔ကို။ ယာ အေသ၀နာစ၊ အၾကင္မမွီ၀ဲ မဆည္းကပ္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ပ႑ိတာနံ၊ ပညာရွိေသာ သူတို႔ကို။ ယာေသ၀နာစ၊ အၾကင္မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ရျခငး္သည္ လည္းေကာင္း။ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ပူေဇာ္ထုိက္ေသာသူတို႔ကို။ ယာ ပူဇာစ၊ အၾကင္ ပူေဇာ္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤသံုးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၇။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိုနတ္သား။ ပတိရူပ ေဒသ၀ါ ေသာစ၊ တင့္အပ္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အရပ္၌ ေနရျခင္းသည္ လည္းေကာင္။ ပုေဗၺ၊ ေရွးဘ၀၌။ ကတပုညတာစ၊ မိမိျပဳခဲ့ဖူးေသာ ေကာင္းမူရွိေသာ သူ၏ အျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း။ အတၱသမၸာ ပဏိဓိစ၊ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာေဆာက္တည္ရျခင္ သည္လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤသံုးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟဒိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၈။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ ဗဟုႆစၥဥၥ အၾကားအျမင္ မ်ားေသာသူ၏ အျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း။ သိပၸဥၥ၊ လက္မူပညာ အစရွိေသာ အျပစ္မရွိေသာ အတတ္တုိ႔ကို တတ္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ သုသိကၡိေတာ။ ေကာင္းစြာသင္အပ္ေသာ။ ၀ိနေယာစ၊ ၀ိနည္းတရားသည္ လည္းေကာင္း။ သုဘာသိတာ၊ ေကာင္းစြာဆုိအပ္ေသာ။ ယာ၀ါစာစ၊ အၾကင္စကားသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၉။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ မာတာပိတု၊ အမိ, အဘတုိ႔ကို။ ဥပ႒ာနဥၥ၊ လုပ္ေကြ်း ေမြးျမဴရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ပုတၱဒါရႆ၊ သားမယားကို။ သဂၤေဟာစ၊ သျဂိဳလ္ ေထာက္ပံ့ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အနာကုလာ၊ အေႏွာင့္အယွက္မရွိကုန္ေသာ။ ကမၼႏာၱစ၊ အမူတုိ႔ကို ျပဳရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧ၀ံ၊ ဤသံုးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၀။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိုနတ္သား။ ဒါနဥၥ၊ အလွဴေပးရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဓမၼစရိယာစ၊ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဉာတကာနံ၊ အေဆြးအမ်ိဳးတုိ႔ကို။ သဂၤေဟာစ၊ သျဂၤ ိဳလ္ေထာက္ပံ့ရျခင္းသည္ လည္းေကာငး္။ အန၀ဇၨာနိ၊ အျပစ္မရွိကုန္ေသာ။ ကမၼာနိစ၊ အမူတုိ႔ကို ျပဳရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာ မည္၏ဟူ၍၊ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၁။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ ပါပါ၊ မေကာင္းမူမွ။ အာရတီစ၊ ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ၀ိရတီစ၊ အထူးသျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ မဇၨပါနာ၊ ေသရည္ေသရက္တုိ႔ကို ေသာက္ျခင္းမွ။ သံယေမာစ၊ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ဓေမၼသု၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမူတုိ႔၌။ အပၸမာ ေဒါစ၊ မေမ့ေလ်ာ့ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၂။ ေသာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ ဂါရေ၀ါစ၊ ရိုေသထုိက္ေသာ သူတို႔ကို ရုိေသရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ နိ၀ါေတာစ၊ မိမိကိုယ္ကိုႏွိပ္ခ်ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ သႏၱဳ႒ိစ၊ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ကတညုတာစ၊ သူျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကို သိျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ကာေယန၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌။ ဓမၼႆ၀နဥၥ၊ သူေတာ္ေကာင္း တရားတုိ႔ကို နာရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤငါးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္တန္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၃။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိုနတ္သား။ ခႏီၱစ၊ သည္းခံရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ေသာ၀စႆတာစ၊ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ ဆံုးမအပ္ေသာစကားကို နာလြယ္ေသာသူ၏ အျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း။ သမဏာနံ၊ ရဟန္းပုဏၰားတုိ႔ကို၊ ဒႆနဥၥ ဖူးျမင္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ကာေလန၊ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌။ ဓမၼသာကစၦာစ၊ တရားေတာ္ကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္တန္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေတာ့။
၁၄။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ တေပါစ၊ ျခိဳးျခံစြာ က်င့္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ ျဗဟၼစရိယဥၥ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို က်င့္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အရိယသစၥာနံ၊ အရိယသစၥာတုိ႔ကို။ ဒႆနဥၥ၊ သိျမင္ရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ နိဗၺာန သစၦိကိရိယာစ၊ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္းသည္ လည္းေကာင္း။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာတရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၅။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အုိနတ္သား။ ေလာကဓေမၼဟိ၊ ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးတုိ႔ႏွင့္။ ဖု႒ႆ၊ ေတြ႕ထေသာ။ ယႆ၊ အၾကင္ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္၏။ စိတၱံ၊ စိတ္သည္။ နကမၸတိ၊ မတုန္မလူပ္။ အေသာကံ၊ စိုးရိမ္ျခင္းလည္းမရွိ။ ၀ိရဇၨံ၊ ရမၼက္ဟူေသာ ျမဴလည္းမရွိ။ ေခမံ၊ ေဘးလည္းမရွိ။ အတၳိ၊ ရွိ၏။ ဧတံ၊ ဤေလးပါးေသာ တရားသည္လွ်င္။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
၁၆။ ေဘာေဒ၀ပုတၱ၊ အိုနတ္သား။ ဧတာဒိသာနိ၊ ဤသို႔ သေဘာရွိကုန္ေသာ။ အ႒တိ ံသမဂၤလာနိ၊ သံုးဆယ့္ရွစ္ပါးေသာ မဂၤလာတရားတုိ႔ကို။ ကတြာန၊ ျပဳက်င့္ရေသာေၾကာင့္။ သဗၺတၳ၊ အလံုးစံုေသာ အရပ္တုိ႔၌။ အပရာဇိတာ၊ ရန္သူတို႔သည္ မိမိအား မေအာင္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍။ သဗၺတၳ၊ အလံုးစံုေသာ အရပ္တုိ႔၌။ ေသာတၳိ ံ၊ ခ်မ္းသာျခင္းသို႔။ ဂစၦႏိၱ၊ ေရာက္ကုန္၏။ တံ၊ ထုိသံုးဆယ့္ရွစ္ပါး ေသာတရားသည္ လွ်င္။ ေတသံ၊ ထုိနတ္, လူတုိ႔အား။ ဥတၱမံ၊ ျမတ္စြာေသာ။ မဂၤလံ၊ မဂၤလာမည္၏ ဟူ၍။ တြံ၊ သင္နတ္သားသည္။ ဂဏွာဟိ၊ မွတ္ေလေလာ့။
မဂၤလသုတ္ အနက္ျပီး၏။
မဂၤလသုတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း အက်ိဳး
မဂၤလသုတ္ေတာ္ကို အျမဲရြတ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္ မည္သည့္ ေနရာ ေဒသမွာေနေန မဂၤလာ ျပည့္တင္း ေဘးရန္ကင္းရွင္း ေစပါသည္။ မနာလုိသူမ်ားက မိမိအား မေကာင္းၾကံ၍မရ၊ မိမိ၏ အိမ္ေထာင္ေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး အျမဲ အဆင္ေျပေျပ ေနေစနုိင္သည္။ ေလာကီ ၾကီးပြားေရးသာ မက ေလာကုတၱရာ မဂၤဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ကိုပင္ ရရွိနုိင္ေလသည္။
Ref: http://kungaungpo.wordpress.com/2013/01/28/ပရိတ္ႀကီး-၁၁-သုတ္ႏွင့္-အ/