စာေရးဆရာ ကိုေအာင္ဆန္း အပိုင္း (၄)

(၂)

ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးမွ ေပၚထြက္လာသည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာကား အထူးသျဖင့္ အာရွတုိက္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ ၏ေခတ္ကုန္ဆံုးၿပီဆိုေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အာရွတုိက္သည္ အားအင္သစ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံု လာကာ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံေရးထဲသို႔ ပို၍ပို၍ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္လာေလၿပီ။ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုအဖြဲ႕အစည္းတို႔ တြင္ အာရွတုိက္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထား၍မရေတာ့ေပ။ အာရွတုိက္၏အသံသည္လည္း က်ယ္၍က်ယ္၍လာ ေလၿပီ။ ဤအသံကို အင္ဒိုနီးရွားတြင္လည္းေကာင္း၊ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားတြင္လည္းေကာင္း၊ ဗမာျပည္တြင္ လည္း ေကာင္း၊ အိႏၵိယျပည္တြင္လည္းေကာင္း၊ အျခားေနရာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း ၾကားေနရေလၿပီ။ အာရွတုိက္၏ တုိးတက္လာမႈကို တ႐ုတ္ျပည္တြင္လည္း ျမင္ႏိုင္ေလသည္။ အာရွတုိက္မွာေရွ႕သို႔ခ်ီတက္ ေနပါၿပီ။

ကမာၻ့သည္ တုိးပြားေနေသာ အာရွညီညြတ္မႈအင္အားကိုလည္း ထည့္သြင္းတြက္ရေတာ့မည္မ ဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ စုစည္းညီညြတ္၍ ဆန္းသစ္ေသာအာရွတိုက္စနစ္ကို တည္ေဆာက္ၾကေတာ့ မည္။ သို႔ေသာ္ စစ္ဝါဒီဂ်ပန္ျပည္၏ သာတူညီမွ်နယ္ပယ္မ်ဳိး၊ အာရွတုိက္ဆိုင္ရာ မြန္႐ိုးစာတမ္းမ်ဳိး၊ နယ္ ခ်ဲ႕သမား ဦးစားေပး စနစ္မ်ဳိး၊ ေငြေရးေၾကးေရး အုပ္စုမ်ဳိးကားမျဖစ္ေစရ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို တစ္ဦးခ်င္းျဖစ္ ေစ၊ စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ၊ အျပင္လူတစ္ဦးက လာေရာက္ခ်မွတ္ေပးေသာစနစ္မ်ဳိး၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးက အျခား လူမ်ဳိးမ်ားအေပၚ ႀကဳိးကိုင္အာဏာျပႏုိင္ေသာစနစ္မ်ဳိးမျဖစ္ေစရ။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ အျပင္လူတစ္ဦးကလာ ၍ အခ်င္းခ်င္းတိုက္ေပးႏုိင္ေသာ စနစ္မ်ဳိးမျဖစ္ေစရ။

ကမာၻ႔မိသားစုအဖြဲ႕အစည္းႀကီး၏ အာရွတုိက္အဖြဲ႕ ခြဲသာျဖစ္၍ အာရွတုိက္ ညီညြတ္ေရး ႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ဖြဲ႕ေသာ အဖြဲ႕အစည္း၊ အာရွ တုိက္တစ္ခုအတြက္သာမက တစ္ကမာၻလံုး ၏လြတ္လပ္ေရး၊ လံုၿခဳံေရး၊ တိုးတက္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကို ရယူရန္ဖဲြ႕ေသာ အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးေရးအရႏွင့္ ပထဝီပိုင္းျခားမႈအရ သီးသန္႔ထားသည့္ သေဘာရွိေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိး လည္း မျဖစ္ေစရ။ သုိ႔ေသာ္ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ကိုယ္ စနစ္က်ေအာင္ ပထမႀကဳိးပမ္းသည့္ အေျခခံႏွင့္ လက္ေတြ႕ က်ေသာ တာဝန္မ်ားကို ခ်မွတ္ႏုိင္ေစရမည္။ ထုိ႔ျပင္ အာရွ တုိက္၏ၾကမၼာကို ေတြ႕ရွိ ဖန္တီး ႏုိင္စိမ့္ေသာငွါႏွင့္ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ပိုမိုႂကြယ္ဝေအာင္ အေထာက္အကူျပဳႏုိင္စိမ့္ေသာငွါ အာရွယဥ္က်းမႈ ကို ျပန္လည္စုစည္းထိန္းသိမ္းေရးစသည့္ အာရွတုိက္ ႏွင့္သာဆုိင္ေသာ တာဝန္ရပ္ မ်ားကိုလည္း ခ်မွတ္ႏုိင္ရေပမည္။

ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာရွတုိက္သစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဤသို႔ျမင္ပါသည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္မူ အာရွတုိက္ အတြင္းမွ လည္းေကာင္း၊ အျပင္မွလည္းေကာင္း၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူတို႔သည္လည္းေကာင္း ပူးေပါင္းလိုသ မွ်ေသာသူတို႔ ပူးေပါင္းၾကရမည္။ အတူတကြ ခ်ီတက္ၾကရမည္။ အလုပ္တူလုပ္ၾကရမည္။ လက္တြဲၾကရ မည္။ လိုအပ္ပါက ကၽြန္ေတာ္တို႔တင္ျပ၍ျဖစ္ေစ၊ အျခားသူတစ္ဦးဦးက တင္ျပ၍ျဖစ္ေစ လတ္တေလာ အမ်ဳိးတူ ျပႆနာမ်ားကို ရင္ဆုိင္ရန္ ၾကားျဖတ္ပူးတြဲအစီအစဥ္မ်ားျပဳလုပ္ၾကရမည္။ ကၽြန္ေတာ့္ပုဂၢဳိလ္ အရမူ ထိေရာက္စြာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးတည္းဟူေသာ အသိဉာဏ္ကို မသိမျမင္ၾကေသးမီ ဤ သို႔ေသာ ေျခလွမ္းမ်ဳိးလွမ္းသင့္သည္ ထင္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မ်ားကို အာရွ တုိက္ႏွင့္ တစ္ကမာၻလံုးရွိ ညီအစ္ကိုေတာ္မ်ား ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ထုိက္တန္သေလာက္ စဥ္းစားႏုိင္ရန္ တင္ျပ လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ဤေနရာတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စိုးမိုးမႈ၊ အင္အားသံုး၍ အႏုိင္ယူမႈ၊ လုပ္ႀကံ၍အ ေသေရဖ်က္မႈ စသည့္ မုိက္မဲယုတ္မာေသာ အင္အားစုမ်ားကို ရဲဝ့ံစြာခုခံတိုက္ခုိက္ေနၾကသည့္ အင္ဒိုနီး ရွားျပည္သူ မ်ားႏွင့္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားျပည္သူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ့္တုိင္းျပည္ကိုယ္စား အူလႈိက္အသည္းလႈိက္ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳလိုပါသည္။ သမုဒၵရာႏွင့္ ေတာေတာင္မ်ား ျခားနားေနေစကာမူ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သူတို႔ ႏွင့္ အတူရွိသည္။ သူတို႔တိုက္ပြဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိက္ပြဲဟုပင္ ယူဆပါသည္ဟု ဤရဲရင့္စြန္႔စားသူမ်ား ကို သိေစ အပ္ပါသည္။ သူတို႔ကဲ့သုိ႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္လည္း လြတ္လပ္ေရးရရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်ထားၿပီး ၾကပါၿပီ။

ရဲစြမ္းသတၱိႏွင့္ျပည့္စံုေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားမွ ျပည္သူအေပါင္းတုိ႔၊ ယေန႔အဖို႔ အ ေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏အမ်ဳိးတူလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ရဲေဘာ္တို႔ႏွင့္လာေရာက္ မပူး ေပါင္းႏုိင္ေသးေသာ္လည္း လာေရာက္ပူးေပါင္းႏိုင္ရန္ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားၾကပါမည္။ ရဲေဘာ္တို႔၏တုိက္ ပြဲကို ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း၍ အေကာင္းဆံုးေသာ ဆႏၵမ်ားပို႔ လုိက္ပါသည္။ ထုိမွ်မက ဆုေတာင္း႐ံု၊ ဆႏၵပို႔႐ံုမွ်ထက္ ပို၍ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကပါမည္။ ရဲေဘာ္တို႔၏အားထုတ္မႈသည္ မၾကာမီတြင္ ေအာင္ျမင္မႈသရဖူေဆာင္းရပါေစ။

တ႐ုတ္ျပည္သူလူထုအားလည္းေကာင္း၊ မာရွယ္ခ်န္ေကရွိတ္အားလည္းေကာင္း၊ ေမာ္စီတုန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခ်ဴေတးႏွင့္တကြ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ အလင္းေရာင္ေပးကာ တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးကို ခုိင္မာစြာညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ေပးေနၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ေမတၱာရပ္ခံလုိပါသည္။ ၎တို႔၏တ႐ုတ္ ျပည္အတြက္သာမက အာရွတုိက္ႏွင့္ တစ္ကမာၻလံုးအတြက္ သမုိင္းကေပးအပ္ေသာ တာဝန္ကိုေက်ပြန္ ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရန္ရွိေသးေၾကာင္း၊ ၎တာဝန္ကိုလည္း သႏိၷ႒ာန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ၾကပါက ေက်ပြန္ ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကၿပီး ၎တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ကမာၻ႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္လာႏုိင္ေၾကာင္းကို ေလး စားစြာျဖင့္ သတိေပးလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခု၏ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို အမွန္လုိ လားသူမ်ားအျဖစ္ႏွင့္တကြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ၊ ကမာၻ႔အေရွ႕ဖ်ားႏွင့္ တစ္ကမာၻလံုးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို လိုလား သူမ်ားအျဖစ္ ဤသို႔ေမတၱာရပ္ခံရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အလားတူပင္ အိႏၵိယျပည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မဟတၱမဂႏီၵ၊ မစၥတာဂ်င္နား၊ ပန္ဒစ္ဂ်ဝါ ဟာလာလ္ေန႐ူး၊ ဥကၠ႒ႀကီးအဇဒ္ႏွင့္ အျခားပုဂၢဳိလ္မ်ားအား တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း ေရွ႕သို႔ခ်ီတက္ၾက ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တြင္ ေနထုိင္ၾကကုန္ေသာ အိႏိၵယလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သူတုိ႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ကမာၻေပၚရွိ အျခားမည္သည့္လူမ်ဳိးကိုျဖစ္ ေစလည္းေကာင္း မုန္းတီးေသာစိတ္ထားမရွိပါ။ သူတို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္လာၾကပါလွ်င္ ညီအစ္ကိုရင္းခ်ာပမာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ႀကဳိဆိုပါမည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အား မိတ္ေဆြမ်ား၊ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား အျဖစ္သာ ကူညီလိုသည္ဆိုပါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကလည္း ဤသေဘာအတုိင္းပင္ တံု႔ျပန္ပါမည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္တြင္းႏုိင္ငံေရးတြင္ တစ္ဖက္မွ သူတို႔ကို ခုတံုးလုပ္သြားျခင္းမခံရေအာင္ သတိထားၾကရမည္။ ယေန႔အဖို႔တြင္ အခ်ဳိ႕သူမ်ားက ဗမာျပည္ တြင္ သူတို႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုရန္တုိက္ ေပးလိုစိတ္ရွိေနၾကသည္။ ဤသူတို႔သည္ သူတုိ႔ထံ အခြင့္အေရး အနည္းငယ္ သာပါေသာ ကတိေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကေပလိမ့္မည္။ ဤသူမ်ား၏ လိမ္လည္မႈကိုမခံရေလေအာင္ သူတို႔ ဂ႐ု ျပဳၾကရေပလိမ့္မည္။ သူတိုသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္လိုသလား၊ ရန္သူျဖစ္လိုသလားကို အၿပီးအပိုင္ ေရြးခ်ယ္ရပါလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ မိတ္ေဆြေရာ ရန္သူပါမျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ဥေရာပတုိက္ သားမ်ားကို ေျပာလိုသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား မိတ္ေဆြအျဖစ္ ဆက္လက္ေနလိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ သခင္ႏွင့္ ကၽြန္ဆက္ဆံေရးမႈမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ ညီမွ်မႈေပၚတြင္ အေျခခံသည့္ ဆက္္ဆံေရးသာျဖစ္ရ ပါမည္။

(၃)
ယခု ကၽြန္ေတာ္ ျပည္တြင္းေရးအေၾကာင္း ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။ သို႔ေသာ္ ျပည္ပေရးရာကို ဘာ ေၾကာင့္အက်ယ္တဝင့္ တင္ျပခဲ့ရပါသလဲဆုိသည္ကို ပထမရွင္းလင္းလိုပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာ ေပါက္ၿပီးျဖစ္ၾကသည့္အတုိင္း ကမာၻ႔ျဖစ္ရပ္တို႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ေန၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႀကဳိက္ သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကဳိက္သည္ျဖစ္ေစ ကမာၻ႔ျဖစ္ရပ္တို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဂယက္႐ိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပ သည္။ ယခုၿပီးခဲ့သည့္ သံုးေလးႏွစ္အတြင္း ဤသေဘာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာင္းစြာေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရပါၿပီ။ သို႔ျဖစ္၍ ကမာၻ႔ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေကာင္းစြာနားလည္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္လည္း "လြတ္လပ္ေရး" "အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ေရး"ဆိုသည့္ စကားလံုး၏အဓိပၸာယ္မွာလည္း ယခင္ကဲ့သို႔ "အႂကြင္းမဲ့မႈ" သေဘာမ်ား မရွိေတာ့ဘဲ ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၿပီကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သေဘာေပါက္ၾကရၿပီ။

ဤ သေဘာမွာ တုိင္းျပည္ႀကီးေရာ၊ တုိင္းျပည္ငယ္အတြက္ပါျဖစ္၍ နယ္ခ်ဲ႕သမားက ကၽြန္ေတာ္တို႔အား လြတ္လပ္ေရးေပးရမည္စိုးကာ သူတို႔၏တပည့္တပန္းမ်ားႏွင့္အတူ ျငင္းဆိုၾကသလို တုိင္းျပည္ငယ္တို႔ အတြက္သာ မဟုတ္ပါ။ အမွန္မွာ ယေန႔ကမာၻတြင္ တုိင္းျပည္ငယ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ လြတ္လပ္လ်က္ ရွိၾကသည္။ ယင္းသုိ႔ေသာ လြတ္လပ္သည့္ တုိင္းျပည္ငယ္တို႔မွာ ျပင္ပမွက်ဴးေက်ာ္ တုိက္ခုိက္မႈခံရေသာ အခါ ဘာမွ်မခုခံႏုိင္ၾကေပဟု တစ္စံုတစ္ဦးကေျပာလာပါက၊ ၁၉၄၀-ခုႏွစ္က ျပင္သစ္ျပည္က်ဆံုးခဲ့သည့္ နည္းအတုိင္း တုိင္းျပည္ႀကီးတို႔မွာလည္း လံုၿခဳံမႈမရွိေၾကာင္း ၿပီးခဲ့သည့္ ကမာၻစစ္ႀကီးကသက္ေသျပထား ေပၿပီ။

သို႔ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔အား လြတ္လပ္ေရးမေပးလို၍ ဤသို႔ျငင္းဆိုလာၾကမႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားစရာ မဟုတ္၊ တကယ္ဆုိေတာ့ လြတ္လပ္ေသာဗမာျပည္သည္ မိတ္ေဆြမဲ့တုိင္းျပည္ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ စင္စစ္ အားျဖင့္ ကာကြယ္ေရး၊ စီးပြားေရးကိစၥတို႔တြင္ တူညီေသာအက်ဳိးမ်ားအတြက္ အျခား တုိင္းျပည္မ်ားႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ မဟာမိတ္ျပဳကာ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီး ကိုယ့္တုိင္းျပည္အတြင္း ကိုယ့္ ဘဝကို ကိုယ္ ဖန္တီး လိုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လြတ္လပ္လိုၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ ေတာ္တို႔၏ကမာၻေပၚရွိ ႏုိင္ငံမ်ားအခ်င္းခ်င္း မွီခိုေရးဆိုေသာအျမင္ႏွင့္ ဗမာျပည္အတြက္ အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရးဆိုေသာ အျမင္ႏွစ္ခုကို မည္ကဲ့သို႔ စပ္ဟပ္ပါမည္းနည္းဟု အခ်ဳိ႕ကေမးၾကလိမ့္မည္။

ကၽြန္ေတာ္ေစာေစာကရွင္းျပခဲ့သလို အထက္ကခ်ေပးသည့္ သေဘာမ်ဳိးမဟုတ္လွ်င္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ ၏တုိးတက္လာေနေသာ ၾသဇာကို ခုခံတားဆီးေရးအတြက္ ရည္ရြယ္၍ အင္အားခ်င္းညီမွ်ေစေရးဟူ ေသာ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္အျမင္ႏွင့္ ေျပာဟန္ရွိေသာ မစၥတာခ်ာခ်ီတစ္ႀကိမ္က ေျပာဖူးသည့္ "ဥေရာပ ျပည္ေထာင္စု"မ်ဳိးမဟုတ္လွ်င္ မိမိသေဘာအရ ဖြဲ႕စည္းေသာအဖဲြ႕ျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းပါသည္။ အမွန္စင္ စစ္ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ ျပင္သစ္ပိုင္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား၊ ယိုးဒယား၊ အင္ဒိုနီးရွားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ပါဝင္ ေသာ "အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား ျပည္ေထာင္စု"ဆိုသည္မ်ဳိး ဖြဲ႕စည္းရန္ လိုအပ္ေကာင္းလိုအပ္၍ ျဖစ္ႏုိင္ေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ ေပလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းမဟုတ္။

လူမ်ဳိးေရးအရ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေရးအရ၊ စီး ပြားေရးအရႏွင့္ အျခားဘက္မ်ားတြင္ တူညီမႈေပါင္း မ်ားစြာရွိေသာ ဤႏိုင္ငံတို႔၏သမုိင္းျဖစ္စဥ္အရ ဤ ျပည္ေထာင္စုမ်ဳိးျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္လာႏုိင္ေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းေရး ဝါဒကို နားလည္ေအာင္ ႀကဳိးစားရမည္။ မွန္ကန္ေသာ လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းေရးဝါဒကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးရ မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ အဘက္ဘက္တြင္ ကမာၻ႔အေကာင္းဆံုးတို႔၏အက်ဳိးအျမတ္တို႔ကိုရကာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘဝမွာလည္း အတုိင္းအဆမရွိ ပိုမုိ ျမင့္မား ႂကြယ္ဝလာစရာရွိသည္။ သုိ႔မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ခ်ည္းသာ ေနမည္ဆိုက အက်ပ္အတည္းမ်ားထဲမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ပိတ္ဆံုး၌ ပ်က္စီးျခင္း ကိုပင္ ႀကံဳေတြ႕ရဖြယ္ရာရွိေပသည္။

ဤ သို႔ေသာ သိပၸံနည္းက်သည့္ လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းေရးဝါဒ၊ အျပန္အလွန္အက်ဳိးျပဳ သေဘာမ်ဳိးရွိသည့္ လူ မ်ဳိးစုေသြးစည္းေရးဝါဒသည္ အမ်ဳိးသားေရး၏အက်ဳိးစီးပြားတို႔ႏွင့္ ေကာင္းစြာကိုက္ညီသည္။ အဘယ့္ ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းေရးဝါဒသာ ေပၚေပါက္္လာခဲ့ပါလွ်င္ ခုိင္ၿမဲေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ကမာၻ႔လြတ္လပ္မႈလည္း ရလာႏုိင္ေပသည္။ ထိုအခါတြင္ လူသားတစ္ရပ္လံုး၏တည္ ေဆာက္မႈ စြမ္းပကားမွ ေပၚထြက္လာသည့္အက်ဳိးတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားႏုိင္ၾကၿပီး အႏုျမဴစြမ္းအား ကို သိပၸံနည္းအရ ေတြ႕ရွိလာရခ်က္ကိုလည္း အျပန္အလွန္ဖ်က္ဆီးရမည့္ေနရာတြင္မသံုးဘဲ ခန္႔မွန္းႏုိင္ ျခင္းငွာ မစြမ္းသည့္ထုတ္လုပ္မႈ အင္အားတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ေပးရာတြင္ ထိေရာက္စြာ အသံုးျပဳျခင္းျဖင့္ ယေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ျပႆနာအားလံုးကို ေျဖရွင္းႏုိင္ေပလိမ့္မည္။

ထိုအခါ လူမ်ား က်န္းမာမည္၊ ပို၍အသက္ရွည္မည္၊ လူဦးေရနည္းမႈမ်ားမႈဆိုေသာ ျပႆနာတို႔လည္း ေပၚေတာ့မည္မ ဟုတ္။ ဝတၳဳပစၥည္းတို႔တြင္လည္း ေပါမ်ားႂကြယ္ဝလာမည္။ အခ်ိန္ျပႆနာ၊ ေဝးကြာမႈ ျပႆနာ တုိ႔ကို လည္း ေအာင္ႏုိင္ၿပီး ကမာၻႀကီးသည္ အလွမ္းေဝးေသာ အိမ္နီးခ်င္း တို႔၏ ကမာၻမဟုတ္ေတာ့ဘဲ နီးကပ္ ေသာ အိမ္နီးခ်င္းတို႔၏ကမာၻျဖစ္လာေပမည္။ မူလက အဆင့္ျမင့္စြာျဖင့္ တည္ရွိခဲ့သည့္ လူသားတို႔၏ ကမာၻ႔မိသားစုတည္းဟူေသာ သေဘာမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ေရာက္မည္။ ဤသေဘာ မွာ အလြန္တင့္ တယ္ေသာ သေဘာျဖစ္သည္မွာ မွန္၏။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ကမာၻ႔တုိင္းျပည္ အခ်င္းခ်င္း ပို၍ပို၍ မွီခိုလာၾက ရၿပီကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၾကရၿပီ။ ျဖစ္စဥ္တုိ႔၏ယုတိၱအရ ကမာၻႀကီး သည္ ပို၍သာ ညီညြတ္လာရ ေတာ့မည္။ ဤသည္မွာ မျဖစ္ႏုိင္သည္မဟုတ္၊ အခ်ိန္မက်ေသး၍သာ မရင့္က်က္ ေသးျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ "ေဒသဆုိင္ရာအုပ္စု"မ်ား အေၾကာင္းပင္ပါေနေသာ ယုတိၱသေဘာတို႔ျဖစ္သည္။ ေခတ္မီသိပၸံ နည္းစနစ္တို႔ကလည္း ဤျဖစ္စဥ္ကို ပို၍လ်င္ျမန္ေစမည္သာျဖစ္သည္။ ႐ူပသိပၸံပညာႏွင့္ သဘာဝ သိပၸံနည္းတို႔က လူမႈေရးသိပၸံ၊ စိတ္သေဘာသိပၸံတို႔၏အေရွ႕က ေျပးေနေသာေၾကာင့္သာ စစ္ မ်ား၊ အက်ပ္အတည္းမ်ားစသည့္ အခ်ဳိးမက်ေသးမႈကေလးမ်ား ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ေနရေသးျခင္းျဖစ္ သည္။ သို႔ေသာ္ ဒုတိယသိပၸံပညာႏွစ္မ်ဳိးကလည္း ပထမသိပၸံပညာႏွစ္မ်ဳိးကို အမီလုိက္ေနၿပီျဖစ္၍ မီ သြားေသာ အခါ အထက္ကေဖာ္ျပခဲ့သည့္ လူမ်ဳိးစံုေသြးစည္းေရးသေဘာသည္ ျဖစ္ႏုိင္သည့္ နယ္ပယ္ ထဲသို႔ ေရာက္လာေပေတာ့မည္။ ဤအေတာအတြင္းတြင္ကား ဤသေဘာဘက္သို႔ ဦးတည္၍ျဖစ္ႏုိင္သ ေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဆာင္ရြက္သြားၾကရမည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ သိပၸံနည္းက်ေသာ လူမ်ဳိးစံုေသြး စည္းေရး ဝါဒျဖစ္သည္။ အမ်ဳိးသားေရးစစ္စစ္ဆိုသည္မွာလည္း မရွိေပ။

အမ်ဳိးသားေရးဆုိသည္မွာ ဘာ လဲ၊ အမ်ဳိးသားေရးဆုိသည္မွာ ရပ္တန္႔ေနေသာ၊ အႂကြင္းမဲ့ၿပီး ျပည့္စံုေသာ အရာဝတၳဳလား၊ မဟုတ္ေပ။ ယင္း၏အႏွစ္သာရေရာ ပံုသ႑ာန္သည္ပါ ထာဝရေျပာင္းလဲေနသည္။ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး၊ စာေပ ေရးဆိုေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံတို႔ျဖင့္သာ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒကို တည္ေဆာက္ထားသည္မဟုတ္ေၾကာင္း လူမႈေရးသိပၸံႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံကို ေလ့လာသူတိုင္း သိၾကသည္။ မည္သည့္ တုိင္းျပည္တြင္မဆို လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးမကရွိၾကသည္။ ယေန႔အဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တြင္ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတည္းက ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ကုိး ကြယ္ေနၾကသည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ အဂၤလိပ္တို႔သည္ စာေပတစ္ခုတည္းျဖစ္ေသာ္လည္း တုိင္းျပည္တစ္ ျပည္တည္းမဟုတ္။

ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ ဘာသာစကားေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိလ်က္ ျပည္သူလူထုမွာ တစ္လံုးတစ္စည္း တည္းရွိသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အမ်ဳိးသားေရးဝါဒဆိုသည္မွာ ဘာလဲ။ အဓိကအခ်က္မွာ တူညီေသာ ဘဝတစ္ခု တြင္ ေအးအတူ ပူအမွ်ေနရျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရးအလုိက္ ဘာသာစကားအလုိက္ တူ ညီေသာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖဳိးေစရျခင္း၊ တစ္မ်ဳိးတည္း တစ္စားတည္းေသာအသိကိုေပး ျခင္း၊ တစ္မ်ဳိးတည္း တစ္စားတည္းျဖစ္ေနရန္ လိုအပ္မႈကိုလည္း အသိေပးျခင္းျဖစ္ေစသည့္ တူညီေသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ မ်ားကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာႏွင့္ စာေပတို႔မွာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ရန္ ဖန္တီးသည့္ အေျခခံအခ်က္မ်ား မဟုတ္ေပ။

သမုိင္းျဖစ္စဥ္အရ တူညီေသာ ဘဝတစ္ခု တြင္ အတူတကြေနရမႈသည္သာ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသားေရးကို ဖန္တီးသည့္ အဓိကမူတစ္ခုျဖစ္သည္။ ယေန႔အဖို႔ တုိင္းျပည္အခ်င္းခ်င္း ပိုမိုကူးလူးဆက္ဆံလာမႈတို႔ေၾကာင့္ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံအသီးသီး၏ဖြဲ႕စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား တုိင္းရင္းသား အျဖစ္ခံယူေရး ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပ႒ာန္း ခ်က္မ်ားပါရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရဆိုလွ်င္ တစ္ခ်ိန္က အမ်ဳိးသားေရး ဆိုသည္တြင္ ဗဟိုမွေဘးသို႔ တြန္းကန္ထုတ္သည့္သေဘာ၊ အဓိက လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး မွ လူမ်ဳိးမ်ား ခြဲထြက္ သြားျခင္းသေဘာရွိ၍ ယေန႔အ ဖို႔တြင္မူ ဗဟိုသုိ႔ျပန္လည္စုစည္းသည့္ သေဘာမ်ဳိး သုိ႔ေျပာင္းလဲလာၿပီဟု ျမင္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ အမ်ဳိးသား ေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အယူအဆမွာလည္း ေခတ္ႏွင့္အတူ လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲတိုးတက္ ရေပမည္။ သုိ႔မဟုတ္က လူသားတစ္ရပ္လံုးအတြက္ အလြန္မလိုလားအပ္ေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္ျဖစ္ သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္တြင္းကဲ့သို႔ ကိုယ့္္အမ်ဳိးသားေရးဝါဒတြင္ ကိုယ္ နစ္ျမဳပ္ကာ ဂ်ာမနီျပည္ကဲ့သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ေနာက္ဆံုး ပ်က္စီး မည္သာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေခ်ာင္သမား ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ျပည္သူလူထု၏ျပင္းထန္ေသာ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ကို အျမတ္ထုတ္ကာ သူတို႔အက်ဳိး သူတို႔အသင္းအဖြဲ႕၏အက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ သေဘာမ်ဳိး သမုိင္းတြင္ရွိခဲ့သည္။ ဤသို႔ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ကို အျမတ္ထုတ္တတ္ျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သတိ ျပဳရမည္။ သို႔မဟုတ္ပါက အမ်ဳိးသားေရး ပဋိပကၡမ်ားကို ေပၚေပါက္ေစရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏အာ႐ံုကို အဓိက ရည္မွန္းခ်က္မွ ေဝးသြားေအာင္ ဖန္တီးျခင္းခံရေပလိမ့္မည္။

ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ကမာၻ႔အလားအလာ အာရွတုိက္အလားအလာတို႔ကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၿပီးပါၿပီ။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ ဦးေႏွာက္ကို ဝုိင္းဝန္းေနသည့္ မရွင္းလင္းေသာ အျမင္မ်ားကိုလည္း ရွင္းလင္းပစ္ၿပီးၿပီ။ ယခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပို၍မွန္ကန္ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ၾကရၿပီ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕တြင္ရွိေသာ အမ်ဳိးသား ေရးတာဝန္ကို မည္သို႔ထမ္းေဆာင္ၾကမည္နည္း။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္အနက္ အႀကီးမား ဆံုး တာဝန္မွာလည္း အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္မႈရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ခဲ့ၾကၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္မႈကို မည္သို႔ရေအာင္ ယူၾကမည္နည္း။
ယေန႔အဖို႔ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စနစ္သည္လည္းေကာင္း၊ ကမာၻ႔နယ္ခ်ဲ႕စနစ္သည္လည္းေကာင္း အလြန္တ ရာ အားနည္းသြားခဲ့ၿပီ။

ကၽြန္ေတာ့္မိန္႔ခြန္းအစပိုင္းတြင္ ဤအေၾကာင္းကိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ယေန႔ အာရွ တုိက္သည္ တုိးတက္လ်က္ ရွိသည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အင္အားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘာသာ ထူေထာင္ မိၿပီ။ ဤအင္အားသည္လည္း ထာဝရ ႀကီးမားလ်က္ရွိေနသည္။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စနစ္သည္ ျပည္တြင္း ေရး ျပည္ပေရးတို႔၌္ ၾကာေလ နစ္ေလျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ားသည္ ႏုိင္ငံျခားေရး ကိစၥတို႔တြင္ အေမရိကန္ကို တြယ္ကပ္ေနရေသာ္လည္း အေမရိကန္ကလည္း ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ယေန႔အထိ အကူအညီ ေပးေနေသးေသာ္လည္း သူတို႔ႏွစ္ဦးတိတ္တိတ္ႀကိတ္၍ စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲၾကေရး အတြက္ ေနာက္ကြယ္တြင္ ကေယာင္ ကတမ္း ျပင္ဆင္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသည္။

ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ သည္ ယေန႔ထက္တုိင္ စီးပြားေရးႏွင့္ ဘ႑ာေရးအုပ္စုမ်ား၊ ဦးစားေပး အုပ္စုမ်ားအေၾကာင္း ႀကံစည္စဥ္း စားဆဲျဖစ္၍ ဤသေဘာကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဘရက္တန္ဂြဒ္ ေငြေရးေၾကးေရးစာခ်ဳပ္မွ ေခ်းယူသြားေသာေခ်းေငြတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ပါလီမန္တြင္း ပါလီမန္ျပင္ ေဆြးေႏြးခ်က္တို႔တြင္ ေတြ႕ ျမင္ႏုိင္ေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား စီးပြားေရးအုပ္စုမ်ား၊ ဦးစားေပးအုပ္စုမ်ား ဖဲြ႕စည္းျခင္းကို ဆန္႔က်င္ ၾကရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကား တုိင္းျပည္အခ်င္းခ်င္း လြတ္လပ္စြာ စီးပြားေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို လိုလားသည္။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ကမာၻႏွင့္ ဗမာ၏ ယေန႔ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ပင္။

သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စနစ္က ဤသို႔ေသာ စီးပြားေရးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတုိ႔ကို သေဘာတူညီပံုမရ။ ၿဗိတိန္ ျပည္ရွိ ဆိုရွယ္လစ္ဆိုသူ အခ်ဳိ႕သည္ပင္လွ်င္ လြတ္လပ္ေသာ ကမာၻ႔စီးပြားေရးစနစ္ကို ဆန္႔က်င္လ်က္ ရွိၾကေသးသည္။ သူတိ႔ုသည္ အမ်ဳိးသားစီးပြားေရးဝါဒ၊ စီးပြားေရးနယ္ခ်ဲ႕ဝါဒအျမင္မွ မလြတ္ကင္းၾက ေသးသေခ်။ ေငြစကၠဴက်ပ္တည္းမႈ၊ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ရမႈတုိ႔၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ တို႔ကိုလည္း မေမ့ႏုိင္ ၾကေသးေပ။ ေငြစကၠဴလဲလွယ္မႈ ႀကီးၾကပ္ထားေရး၊ ဦးစားေပး အုပ္စုမ်ား ထားေရးတုိ႔မွာ လုိအပ္ေသး သည္ဟု သူတုိ႔ယူဆေနၾကေသးသည္။ အမွန္မွာ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာႏွင့္ အျခားျပႆနာတို႔ကို စီး ပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးတို႔၌ တုိေတာင္းေသာ အျမင္ရွိသည့္ ဝါဒျဖင့္ ေျဖရွင္း၍ ရမည္မဟုတ္။

အလုပ္လက္ မဲ့ျဖစ္ရမႈ၊ အလုပ္လက္မဲ့တုိ႔အား အစုိးရက ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးေနခဲ့ရမႈတို႔မွာ ေငြစကၠဴက်ပ္တည္း၍ ျဖစ္ ခဲ့ရျခင္းမဟုတ္။ အရင္းရွင္စနစ္၏သဘာဝအရ မေရွာင္မလြဲသာ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမင္ခဲ့ရၿပီ။ ၿဗိတိန္ျပည္သူလူထုသည္ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာေသာ ၿဗိတိန္ျပည္သစ္ ကို ထူေထာင္လုိပါက ျပည္ တြင္းေရးျပႆနာ၊ ကိုလိုနီဆုိင္ရာျပႆနာႏွင့္ ကမာၻ႔ျပႆနာ တို႔တြင္ ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ငန္းအရ ေဆာင္ ရြက္ၾကရေပလိမ့္မည္။ ျပည္တြင္း၌ ျပည္သူတို႔၏ စီးပြားေရး ေကာင္းက်ဳိး အတြက္ အဓိကတာဝန္ကို အစိုး ရက ယူရမည္ျဖစ္၍ ပုဂၢလိကအရင္းရွင္တုိ႔၏ လက္တြင္ လႊဲအပ္ထားရန္ မျဖစ္။

ျပည္ပေရးရာတြင္ ကမာၻ႔ စီးပြားေရးစနစ္ကို ေထာက္ခံရမည္။ ကိုလိုနီႏုိင္ငံအားလံုးအား စြန္႔လႊတ္ရမည္။ လြတ္လပ္လာေသာ ကို လိုနီႏုိင္ငံမွ လုပ္သားအားလံုး၏ ကုန္လုပ္စြမ္းအားမ်ားသည္ ထိုအခါ ႀကီးမားစြာတိုးပြားလာၿပီး၊ ၿဗိတိသွ် ျပည္သူတို႔ ပိုမိုႂကြယ္ဝလာေစေရးအတြက္ပင္ အက်ံဳးဝင္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္လိမ့္မည္။ ၿဗိတိသွ် ျပည္သူလူထုက ေလဘာပါတီအား အစိုးရအျဖစ္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္လုိက္ျခင္းမွာ ဤသေဘာပင္ ျဖစ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔နားလည္သည္။ သူတို႔သည္ ျပည္တြင္းျပည္ပဆိုရွယ္လစ္စနစ္ တည္ေဆာက္ လိုၾကသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားလည္ ၾကသည္။ အျခားစနစ္တစ္ခု တည္ေဆာက္လိုၾကစရာလည္းမရွိ။

ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို တစ္စိတ္စီတစ္ပိုင္းစီ က်င့္သံုးေနျခင္းျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာမ်ားကို ထိ ေရာက္စြာ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္မဟုတ္။ ၿဗိတိန္ျပည္၏ေလဘာပါတီအစိုးရသည္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆီသို႔ ရဲဝ့ံ စြာ ခ်ီတက္ရမည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အျပင္ လူအျမင္အရ ၿဗိတိန္ျပည္၏ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရသည္ တြန္႔ဆုတ္ လ်က္ရွိေနသည္။ အခ်ဳိ႕အပုိင္းတြင္ သူတို႔သည္ ကၽြန္ဆာေဗးတစ္တို႔ထက္ပင္ ပို၍ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲ ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၿဗိတိန္ျပည္ဆုိရွယ္လစ္အစိုးရက အေမရိကန္မွ ေငြးေခ်းရာႏွင့္ ဘရက္တန္ ဂြဒ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုရာ၌ ကြန္ဆာေဗးတစ္ႏွင့္ ၿဗိတိန္ျပည္အထက္လႊာလူတန္းစားအား ေတာင္းပန္တိုးလွ်ဳိး သလို လုပ္ေနရသည္ကို ျမင္ရျခင္းမွာ သနားစဖြယ္ျဖစ္သည္။

သူတို႔ ဤသို႔သာဆက္လုပ္ေနပါက သူတို႔ တစ္သက္မွ တစ္ခါရေသာ ျပည္တြင္းေရး ျပည္ပေရးတုိ႔ကို ဖန္တီးေနႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးတို႔ကို လက္ လႊတ္သြားၾကေတာ့မည္ထင္သည္။ သူတို႔ပါတီ၏ ဂုဏ္သိကၡာ ႏွင့္ အက်ဳိးစီးပြားေရးသာမက ၿဗိတိသွ်ဂုဏ္ သိကၡာႏွင့္ အက်ဳိးစီးပြားတို႔ပါ က်ဆံုးသြားေတာ့မည္။ သူတို႔ျပည္တြင္း မွ အိုးအိမ္ျပႆနာ၊ အလုပ္သမား ရွားပါးမႈျပႆနာ၊ ေက်ာက္မီးေသြးရွားပါးမႈျပႆနာ၊ လူမႈဖူလံုေရး ျပႆနာတို႔သည္ ႀကီးမား၍သာလာ ေတာ့မည္ ထိုအခါ ျပည္တြင္း၌ အမ်ဳိးမ်ဳိး သေဘာကြဲလြဲ လာေတာ့မည္။ ကိုလိုနီႏုိင္ငံတို႔မွာလည္း ယခင္ ဘယ္အခ်ိန္အခါႏွင့္မွ်မတူေအာင္ အင္အားႀကီးမား လာၾကၿပီျဖစ္သည္္တစ္ေၾကာင္း၊ ကမာၻ႔ျပည္သူလူထု ၏ေထာက္ခံကူညီမႈကို ရၾကသည္ကလည္း တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ သူတို႔လြတ္လပ္ေရး သူတို႔ဘာသာ ရယူသြားၾကေတာ့မည္။ သမုိင္းဝင္ အင္အားစု အားလံုး သည္လည္း ကိုလိုနီႏုိင္ငံမ်ားဘက္မွ ရွိေနေလၿပီ။ အာရွတုိက္ႏွင့္ ကမာၻရွိ ကိုလိုနီႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ျပႆနာမ်ားအေပၚတြင္ သမုိင္းက သက္ညႇာေသာအခ်ိန္ သို႔ေရာက္ေနေလၿပီ။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ၿဗိတိန္ျပည္ႏွင့္ ၿဗိတိန္ျပည္သူတို႔အတြက္ အလားအလာျဖစ္ ေတာ့သည္။ ဤအလားအလာကို သူတို႔ ဘယ္လို ရင္ဆုိင္ၾကမလဲ။

ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားသည္ ႏုိင္ငံတကာေရးရာတြင္ စီးပြားေရးအေခ်ာင္သမားဝါဒႏွင့္ ကိုလိုနီေရးရာ တြင္ စီးပြားေရးဖက္ဆစ္ဝါဒကို လုိက္နာက်င့္သံုးေနဟန္ရွိသည္။ ဤသို႔ က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ သူ႔ေသတြင္း ကို သူတူးေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ဤနည္းအားျဖင့္ ၿဗိတိန္ျပည္ နာလန္ထူမည္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ် နယ္ခ်ဲ႕သမားသည္ ကိုလိုနီႏုိင္ငံမ်ားကို ပို၍ေသြးစုပ္ျခင္းနည္းအားျဖင့္ သူ၏ေနရာေဟာင္းကို ျပန္လည္ ရရွိေအာင္ ဂမူး႐ွဴးထိုးႀကဳိးစားေနသည္။ အိႏိၵယျပည္ကဲ့သို႔ေသာ စတာလင္နယ္ပယ္တြင္ပါဝင္သည့္ သူ႔ ကိုလိုနီႏုိင္ငံတုိ႔ထံမွ အျမတ္ထုတ္ျခင္းအားျဖင့္ ကမာၻ႔စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ သူ႔အတြက္သူ ရႏုိင္သမွ် ယူေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ၾကရသည္။

ဤလုပ္ပံုကို အေမရိကန္ျပည္မွ ေငြေခ်းရာတြင္လည္း ေကာင္း၊ ဘရက္တြန္ဂြဒ္ ေငြေရးေၾကးေရး စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရာ တြင္လည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမင္ခဲ့ရၿပီ။ ဗမာ ျပည္တြင္လည္း ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ သမားသည္ "ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး"ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ စီးပြားေရး ဖက္ဆစ္စနစ္ကို တိတ္တဆိတ္ သြတ္သြင္း ေနေလသည္။ ဤစီးပြားေရးဖက္ဆစ္စနစ္အတြက္ စီမံကိန္း မ်ား၊ ပ႐ိုဂ်က္မ်ားမွာ သူ၏စစ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဝါဒမွားယြင္းျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုက မေထာက္ခံ ၍ ဖက္ဆစ္မ်ား ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာရာတြင္ ဗမာျပည္မွ ကေသာကေမ်ာဆုတ္ခြာထြက္ေျပးၿပီး အေရး ႐ႈံးနိမ့္စြာ ဆင္းမလား တြင္ေနခဲ့ရစဥ္က ေရးဆြဲခဲ့သည္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤစီမံကိန္းမ်ား၊ ပ႐ိုဂ်က္မ်ားအား လံုး၏ အေၾကာင္းေျပာရန္ အခ်ိန္မရွိေသာေၾကာင့္ ယင္းတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေယဘုယ်သေဘာမ်ား ကိုသာ ေျပာသြားပါမည္။

ယေန႔ ဗမာျပည္၏အဓိကလိုအပ္ခ်က္တို႔မွာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး၊ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးပင္ျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကို မည္သူမွ်ျငင္းႏုိင္မည္မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ ဤကိစၥကို ၿဗိတိသွ်အစိုးရက မည္သို႔ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားရန္ႀကံရြယ္သနည္း။ ဤျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ပ႐ုိဂ်က္မ်ားအတြက္ဆို၍ ဘုရင္ခံသည္ အတိုး မရွိ ေခ်းေငြေပါင္ ၈၇ သန္း ေခ်းယူၿပီးၿပီဟုဆိုသည္။ အတိုးမရွိဟုဆိုသည္။ သူကိုယ္တုိင္မွ ၂ ရာခုိင္ႏႈန္း အတုိးႏွင့္ ေငြေခ်းယူေနရသည့္ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အတိုးမယူဘဲ ဘယ္လိုေခ်းႏုိင္ပါသ လဲ။ အမွန္မွာ ၎သည္ေငြေခ်းသည္လည္းမဟုတ္၊ အတိုးမရွိသည္လည္းမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿဗိတိန္ ျပည္ျပည္က ေငြေခ်းသည္ဆိုျခင္းမွာ ေငြရျခင္းမဟုတ္၊ ကုန္ပစၥည္းေစ်းထဲတြင္ ထည့္ၿပီးျဖစ္သည္။

သို႔ ျဖစ္၍ ယခု အတုိးမရွိေငြေခ်းသည္ဆိုသည့္ကိစၥကို အႂကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ရန္မလို။ သူတို႔အေမရိကန္မွ ေငြ ေခ်းမည့္ကိစၥကို ပါလီမန္အတြင္းအျပင္တြင္ ေဆြးေႏြးၾကစဥ္က စိုးရိမ္ပူပင္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္ျဖစ္ ၍၊ အစိုးရက ပါလီမန္ကိုေရာ ျပည္သူလူထုကိုပါ ေငြေခ်းယူရာ၌ ဘာစည္းကမ္းခ်က္မွမပါပါဟု အႀကိမ္ ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ရွင္းျပခဲ့ရေသးသည္။ အခ်ဳိ႕က အလုပ္သေဘာဆန္လြန္းသည္၊ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္လြန္း သည္ဟုပင္ အေမရိကန္အစိုးရကို အျပစ္တင္ၾကေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ၿဗိတိသွ်က ဗမာကိုေငြေခ်းေသာ အခါတြင္မူကား ေငြေခ်းယူေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား အထင္အရွားေဖာ္ျပမထားေစကာမူ စည္းကမ္း ခ်က္မ်ား ပါရွိေလသည္။

ဘာစည္းကမ္းခ်က္မ်ားလဲ။ ေခ်းယူရရွိေငြကို ၿဗိတိန္ျပည္၌သာ သံုးစြဲရမည္ဆို ေသာ စည္းကမ္းခ်က္ ကိုထားဦးေတာ့၊ ဘုရင္ခံ ေရးဆြဲထားေသာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးပ႐ိုဂ်က္မ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈလွ်င္ပင္ ယင္းေခ်းေငြမွာ ဗမာျပည္သူလူထု၏စီးပြားေရးကို ျပန္လည္ထူေထာင္ႏုိင္ရန္မ ဟုတ္ဘဲ ၿဗိတိသွ်တို႔၏ ဗမာျပည္ကို စီးပြားေရးအရခ်ဳပ္ကုိင္ထားမႈကို ျပနလည္ထူေထာင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ရမည္။ ျဖစ္ႏုိင္ ေလာက္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျပၿပီး အစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္မႈဆိုေသာ အမည္ကိုသံုး လ်က္ ၿဗိတိသွ် အရင္းရွင္ တို႔အား ျပန္လည္လႊဲေျပာင္းေပးလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ၿဗိတိ သွ်တို႔က ဗမာျပည္မွာ ေဆာင္ရြက္ရန္ ႀကံစည္စိတ္ကူးထားပံုျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ယေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္ တို႔တုိင္းျပည္တြင္ အသက္စည္းစိမ္ အိုးအိမ္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ၾကရေသာ ေထာင္ေပါင္း မ်ားစြာ ျပည္သူလူထုကို ေလ်ာ္ေၾကးေပးရန္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ အေရးယူမႈဟူ၍ တစ္ခုမွ်မေတြ႕ရေသးေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္း ျပည္မွ အပ်က္အစီးမ်ားမွာ ၁၉၄၂-ခုႏွစ္ ၿဗိတိသွ်တို႔ ဆုတ္ခြာစဥ္က ေျမလွန္စနစ္အသံုးျပဳသြားျခင္းႏွင့္ ၿဗိတိသွ်တို႔၏ဗံုးႀကဲ ဖ်က္ဆီးမႈမ်ားေၾကာင့္ ပ်က္စီး ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိမွ်မကေသး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ သူမ်ား ဤစစ္ပြဲတြင္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ရျခင္း သည္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္မေပးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔၏နယ္ခ်ဲ႕ေသနဂၤဗ်ဴဟာအရ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စြန္႔ ခြာသြားခဲ့ၾကေသာ ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ဗမာျပည္၌ ဤသုိ႔မ႐ႈမလွ အေရး႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရျခင္းအ တြက္ သူတို႔မွာ ႀကီးစြာ တာဝန္ရွိေၾကာင္း သူတို႔ကုိယ္တုိင္ပါလီမန္တြင္ ဝန္ခံၿပီးခဲ့ၿပီ။

ဗမာျပည္၏ကာကြယ္ ေရးသည္ သူတို႔၏တာဝန္ျဖစ္သည္ဟုပင္ သူတုိ႔ေျပာဆိုခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဗမာျပည္ကို ၁၉၄၁-ခုႏွစ္ အဆင့္အတန္းအထိ ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ေငြေၾကး ေထာက္ပံ့ေၾကးကို အလကား ေပးသင့္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုကား ေခ်းေငြအျဖစ္ ေပးထားသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ျပည္သူလူထုထံမွ အခြန္အျဖစ္ ျပန္လည္ေကာက္ယူမည္ဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ ကို ထားဦးေတာ့။

ေငြ ေခ်းယူရေသာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးျဖစ္မည္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ေသးသည္။ ယခုကား ေခ်းေငြကို သူတို႔အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ျပန္လည္ပ်ဳိးေထာင္ေရးအတြက္သာ အသံုးျပဳမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဤေငြ ေပါင္ ၈၇ သန္းမွာ ေခ်းေငြမဟုတ္၊ တံုးတိေျပာရလွ်င္ ျပည္သူလူထုထံမွ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္သူလူထုမွာ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးရရမည္ကို မရ႐ံုမွ်မက ဖံုးကြယ္ထားေသာ စစ္ ေလ်ာ္ေၾကးကိုပင္ ေပးရဦးေတာ့မည္။ ဤသည္မွာ အမွန္အတုိင္းျဖစ္သည္။

ျပည္သူလူထုအား ေလ်ာ္ ေၾကးေပးေရးအတြက္ ဘာ့ေၾကာင့္ ဘာမွ်မလုပ္ေသးသလဲဟု အစိုးရကို ေမးေသာအခါ အစိုးရက ကုန္ခဲ့ ေသာ သံုးႏွစ္အတြင္း အေျခခံအခ်က္အလက္မ်ား မရရွိေသး ေသာေၾကာင့္ ႏွင့္ ထိုအခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းရန္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို စံုစမ္းရန္မွာလည္း ေလထီးႏွင့္ မဆင္းႏုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဘာမွမလုပ္ ႏုိင္ေသးဟု ေျဖပါသည္။ သို႔ေသာ္ အျခားတစ္ဖက္တြင္ကား ၿဗိတိသွ် အရင္းအႏွီးမ်ား ျပန္လည္ယူသြင္း လာႏုိင္ေရးအတြက္ အရင္းအႏွီးကို မွ်ားယူတတ္ရမည္ဟုေျပာသည္မွာ ယုတၱိတန္လွေပသည္။ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ အရင္းအႏွီး ေခၚယူရမည္ကားမွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရင္းအႏွီးလုိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တုိင္းျပည္တြင္ ဖံုးကြယ္ထားေသာ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးရမႈ၊ လက္ဝါးႀကီးအုပ္စနစ္ တစ္ဖက္ သတ္ အရင္းအႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား မလိုပါ။

ဆက္ရန္