ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ကင္းေဝးေရးႏွင့္ လူအားလုံး ေဆးေကြၽးျခင္း

ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါသည္ လတ္တေလာ ေသေစႏုိင္ေသာ ေရာဂါ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေျခလက္ အဂၤါပုံ သဏၭာန္ ပ်က္ယြင္း ျခင္းေၾကာင့္ လူမႈေရး ထိခိုက္ နစ္နာ ဆုံး႐ႈံးမႈရွိေသာ ေရာဂါ မ်ားတြင္ ပါဝင္ေသာ ေရာဂါ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤေရာဂါသည္ Wuchereria bancroftiသန္ေကာင္ တစ္မ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေရာဂါ ျဖစ္ၿပီး ျခင္ကိုက္ ျခင္းျဖင့္ ကူးစက္ေသာ ေရာဂါ ျဖစ္သည္။

သန္ေကာင္ငယ္ႏွင့္ သက္ႀကီးေကာင္ရွိၿပီး သက္ႀကီးေကာင္မ်ားမွာ လူတုိ႔၏ သားနံရည္ေၾကာ တြင္ ေနသည္။ သက္ႀကီးေကာင္မ်ား မိတ္လုိက္ ေပါင္းေဖာ္ၿပီး Microfilaria ဟုေခၚသည့္ သန္ေကာင္ငယ္မ်ား ေမြးလာကာ ယင္းတုိ႔ သည္ လူတုိ႔၏ ေသြးေၾကာမ်ားႏွင့္ အဆုတ္၊ အသည္း စေသာ အတြင္း ကလီစာမ်ားတြင္ လွည့္ပတ္ သြားလာေနသည္။ သန္ေကာင္ ငယ္ မ်ားသည္ ည ၁ဝ နာရီမွ နံနက္ ၂ နာရီ အတြင္း ေသြးေၾကာ မ်ားထဲတြင္ မ်ားျပားစြာ ထြက္ေပၚ ေလ့ရွိၿပီး ၎အခ်ိန္တြင္ ျခင္ကုိက္ရာမွ ျခင္၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိ သြားၿပီးေနာက္ သန္ေကာင္ငယ္မ်ား ႀကီးထြားမႈ ျဖစ္လာၿပီး လူကုိ ကူးစက္မႈ ေပးႏုိင္ေသာ အဆင့္ကုိ ေရာက္ရွိကာ ေရာဂါ ကူးစက္မႈ ျဖစ္ေစသည္။


ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါသည္ အသက္အရြယ္မေရြး၊ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီး မေရြး၊ လူမ်ဳိး မေရြး ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါပုိး ခႏၶာကိုယ္ထဲသုိ႔ ေရာက္ရွိသြားၿပီး မည္သည့္ လကၡဏာမွ မျပဘဲ ငုပ္ေန တတ္ပါသည္။ ဤအဆင့္မွာ ညဥ့္အခါ ေသြးေဖာက္ စစ္ေဆးျခင္း Night Blood Survey ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း Microfilaria မေတြ႕ႏုိင္ပါ။ ေရာဂါ လကၡဏာ မျပ ေသာ္လည္း သန္ေကာင္မ်ားက သားနံရည္ေၾကာမ်ားကုိ စတင္ဖ်က္ဆီးစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။ ဤအဆင့္တြင္ ေရာဂါရွိ၊ မရွိ Immunochromato-graphic Test (ICT) ႏွင့္ စမ္းသပ္မွသာ သိရွိႏုိင္သည္။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေရာဂါ လကၡဏာ မျပေသာ္လည္း ညဥ့္အခ်ိန္တြင္ ေသြးေဖာက္ စစ္ေဆး သည့္အခါ Microfilaria ကုိ ေတြ႕ႏုိင္ေသာ Asymptomatic Parasitaemic အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိ ၿပီးေနာက္ ေရာဂါ လကၡဏာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။

၎လကၡဏာမ်ားမွာ ခ်မ္းတုန္၍ ဖ်ားျခင္း၊ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ေနရာရာတြင္ နီရဲ ပူေလာင္ ေရာင္ရမ္း၍ နာက်င္ျခင္း၊ သားနံရည္ေၾကာႏွင့္ အက်ိတ္မ်ားတြင္ ေရာင္ျခင္း၊ ဆီး သြားသည့္ အခါ အျဖဴေရာင္ ပ်စ္ခြၽဲခြၽဲ ျဖစ္ေနျခင္း၊ အင္ပ်ဥ္ထြက္ျခင္း၊ ပန္းနာရင္က်ပ္ ေရာဂါ ကဲ့သို႔ ရင္က်ပ္ျခင္း၊ ေဘာေအာင့္ျခင္း (ေရမုတၱ) စသည့္ လကၡဏာမ်ား ခံစားရတတ္ပါသည္။ ၎မွတစ္ဆင့္ ေျခေထာက္၊ လက္တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာျခင္း (တစ္ဖက္တည္းျဖစ္ေစ၊ ႏွစ္ဖက္လံုးျဖစ္ေစ) ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ေျခ၊ လက္မ်ား ဆင္ေျခေထာက္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လာ တတ္ပါသည္။ သန္ေကာင္ သယ္ေဆာင္ထားေသာ ျခင္ကိုက္ ခံရၿပီး ေရာဂါ လကၡဏာ ေပၚရန္အတြက္ ေျခာက္လမွ ရွစ္လ အထိၾကာတတ္ပါသည္။

ကမၻာေပၚမွာ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၁၄ဝဝ သည္ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ကူးစက္ႏိုင္သည့္ အႏၲရာယ္ ရွိေသာ ႏိုင္ငံေပါင္း ၇၃ ႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ လ်က္ရွိၿပီး ယင္းတို႔ အနက္ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ေဒသမွ ျဖစ္ၿပီး ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အာဖရိက ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ က်န္သည့္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ အပူပိုင္း ေဒသ ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ ေပၚတြင္ လူဦးေရ သန္း ၁၂ဝ ၌ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ကူးစက္မႈ ရွိေနၿပီး လူဦးေရသန္း ၄ဝ ေက်ာ္မွာ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ လကၡဏာ တစ္ခုခုကုိ ခံစား ေနၾကရသည္။ လူဦးေရသန္း၇ဝ ေက်ာ္မွာ ေရာဂါ လကၡဏာ မျပဘဲ ေရာဂါ ငုပ္ေနသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိပါသည္။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွေဒသ ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံ (၁၁) ႏိုင္ငံ အနက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံကိုး

ႏိုင္ငံသည္ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ အျမစ္ တြယ္မႈရွိၿပီး ျပည္သူ လူထု အတြင္း က်န္းမာေရး ျပႆနာတစ္ရပ္ ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ ၎ႏိုင္ငံမ်ားမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏိၵယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ေမာ္လ္ဒိုက္၊ ျမန္မာ၊ နီေပါ၊ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္းႏုိင္ငံႏွင့္ တီေမာလက္စ္ေတ ႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သို႔ျဖစ္ပါ၍ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္က က်င္းပခဲ့ေသာ ကမၻာ့ က်န္းမာေရး အဖြဲ႕ႀကီး၏ အႀကိမ္ (၅ဝ) ေျမာက္ ညီလာခံမွ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (၅၉)အရ '' ၂ဝ၂ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ကင္းေဝးေရး'' ရည္မွန္းခ်က္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အပါအဝင္ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ အျမစ္တြယ္မႈ ရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားက အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾကသည္။

၎ႏိုင္ငံ ကိုးႏိုင္ငံတြင္ ေရာဂါ အျမစ္တြယ္မႈကို ေျမပံုျဖင့္ ေဖာ္ျပရာတြင္ အျမစ္တြယ္မႈ ရွိၿပီး လူအားလံုး ေဆးတိုက္ရန္ ရည္မွန္းခ်က္ ထားရွိေသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ ရမည့္ ႕ညငအ် ေပါင္း ၉ဝ၁ ခုရွိသည္။ ၎အနက္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံတြင္ ၃၄ ခု(၃ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံတြင္ ၂၅ဝ ခု (၂၇ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံတြင္ ၃၃၇ ခု(၃၇ ဒသမ ၄ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ ေမာ္လ္ဒိုက္ ႏိုင္ငံတြင္ ၃၄ ခု (၃ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ၄၅ ခု (၅ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ နီေပါ ႏိုင္ငံတြင္ ၆ဝ ခု (၆ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ သီရိလကၤာ ႏိုင္ငံတြင္ ၈ ခု (သုည ဒသမ ၉ ရာခိုင္ႏႈန္း)၊ ထိုင္း ႏိုင္ငံတြင္ ၈၇ ခု (၉ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း)ႏွင့္ တီေမာလက္စ္ေတ ႏိုင္ငံတြင္ ၄၆ ခု (၅ ဒသမ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္း)ျဖစ္ပါသည္။ သီရိလကၤာႏွင့္ ေမာ္လ္ဒိုက္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေဆးတိုက္ ေကြၽးရန္ ရည္မွန္း ထားေသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ Units အားလံုးမွ လူမ်ားအား ငါးႀကိမ္ ႏွင့္အထက္ ေဆးတိုက္ ေကြၽးၿပီး ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ေတြ႕ရွိမႈ ႏႈန္းမွာ လူဦးေရ ၁ဝဝဝ လွ်င္ တစ္ေယာက္ထက္ ေလ်ာ့နည္း

သြားၿပီ ျဖစ္ပါ၍ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ ကင္းေဝးသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ေၾကညာ ႏိုင္ေတာ့ မည္ျဖစ္ပါသည္။

လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္း မစတင္မီ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ဆင္ေျခေထာက္ေရာဂါ အျမစ္တြယ္မႈကို သိရွိႏိုင္ရန္ ေျမပံုျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ၎အခ်ိန္က ခ႐ိုင္ေပါင္း ၆၅ ခ႐ိုင္အနက္ ၄၅ ခ႐ိုင္တြင္ အျမစ္တြယ္ လ်က္ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရပါသည္။ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ တြင္ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ အျမစ္တြယ္မႈ မ်ားသည္ မေကြး တုိင္း ေဒသႀကီးမွ မေကြး ခ႐ိုင္ ႏွင့္ သရက္ခ႐ိုင္တြင္ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္းကို စတင္ ခဲ့ပါသည္။ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္

တြင္ မေကြးတုိင္း ေဒသႀကီးမွ မင္းဘူး ခ႐ိုင္ႏွင့္ ပခုကၠဴခ႐ိုင္၊ စစ္ကိုင္းတုိင္း ေဒသႀကီးမွ စစ္ကိုင္းခ႐ိုင္၊ မံုရြာခ႐ိုင္၊ ေရႊဘိုခ႐ိုင္၊ တမူးခ႐ိုင္၊ ကသာခ႐ိုင္၊ ကေလး ခ႐ိုင္တြင္လည္း ေကာင္း၊ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္တြင္ ၎ခ႐ိုင္မ်ားအျပင္ မႏၲေလး တုိင္းေဒသႀကီးႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ခ႐ိုင္မ်ား အားလံုးတြင္ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါသည္။ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္း ဆုိသည္မွာ ေဆးတိုက္ ေကြၽးမည့္ ခ႐ိုင္ရွိ လူဦးေရ စုစုေပါင္း အနက္ ႏွစ္ႏွစ္ ေအာက္ကေလး၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္၊ ႏို႔တိုက္မိခင္၊ ေရာဂါ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ေဆးစဲြ ေသာက္ ေနရသူမ်ားႏွင့္ အိပ္ရာထဲလဲ ေနသူမွအပ က်န္သည့္ လူမ်ား အားလံုးကို တစ္ပတ္ အတြင္း တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ အနည္းဆံုး ငါးႏွစ္ ဆက္တိုက္ တိုက္ေကြၽး ရမည္ျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ေကြၽးသည့္ ေဆးမွာ DEC (Diethylcarbamazine Citrate)ႏွင့္ Albendazole သန္ခ်ေဆး စသည့္ ႏွစ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ငါးႏွစ္ ဆက္တိုက္ တိုက္ေကြၽး ျခင္းျဖင့္ ေရာဂါ လကၡဏာ မျပဘဲ ဆင္ေျခေထာက္ရွိ ေနသူမ်ားတြင္ သန္ေကာင္ငယ္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးေကာင္မ်ား ေသဆံုး၍ ေရာဂါ ကင္းစင္မည္။ ခႏၶာ ကိုယ္တြင္း၌ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ မရွိသူမ်ားတြင္ ေဆးအာနိသင္ေၾကာင့္ ေရာဂါ ကူးစက္မႈမွ ကာကြယ္ ႏိုင္မည္။ ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ လကၡဏာ မျပေသာ သူမ်ား၏ သားနံက်ိတ္ထဲတြင္ ေနေသာ သက္ႀကီးေကာင္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔မွ ဆက္လက္ ေမြးထုတ္ ေပးေသာ သန္းေပါင္း မ်ားစြာေသာ သန္ေကာင္ငယ္မ်ားကို ေသေစရန္အတြက္ ငါးႏွစ္ ဆက္တိုက္ ေဆးတုိက္ ေကြၽးရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သန္ခ်ေဆးႏွင့္ တဲြ၍ တိုက္ျခင္းေၾကာင့္ အူလမ္းေၾကာင္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ အျခား သန္ေကာင္မ်ား ေသဆံုး ႏုိင္ၿပီး အထူးသျဖင့္ ကေလးမ်ားတြင္ သန္ေကာင္ ေရာဂါ မရွိျခင္းအားျဖင့္ စားသမွ် အာဟာရကိုလည္း ေကာင္းမြန္စြာ ရရွိမည္ ျဖစ္ပါသည္။ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္းကို သန္ေကာင္ေရာဂါ စီမံခ်က္ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေဆာင္ရြက္ သြားမွာ ျဖစ္ပါသည္။

ယခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ ႏုိင္ငံ၌ ဆင္ေျခေထာက္ေရာဂါ ကင္းေဝးရန္အတြက္ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္းကို လက္ရွိ တိုက္ေကြၽး လ်က္ရွိေသာ မေကြးတိုင္း ေဒသႀကီး၊ စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီး၊ မႏၲေလးတုိင္း ေဒသႀကီးႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ တုိ႔အျပင္ ပထမအႀကိမ္ အျဖစ္ ရန္ကုန္တုိင္း ေဒသႀကီး၊ ပဲခူးတုိင္း ေဒသႀကီး၊ ဧရာဝတီတိုင္း ေဒသႀကီး၊ တနသၤာရီတိုင္း ေဒသႀကီး၊ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ မြန္ျပည္နယ္မ်ားမွ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ စက္တင္ ဘာ ၉ ရက္မွ ၁၅ ရက္အထိ ျပဳလုပ္မွာျဖစ္သည္။

ယခု တုိုက္ေကြၽးမည့္ ေဆးမ်ားျဖစ္သည့္ DEC ႏွင့္ Albendazole ေဆးမ်ားသည္ ထင္ရွားေသာ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ား မရွိပါ။ DEC ၏ အျဖစ္မ်ားေသာ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမွာ မူးေဝျခင္း၊ ေအာ့အန္ျခင္း၊ ယားယံျခင္း၊ မ်က္ႏွာ အထူးသျဖင့္ မ်က္စိ ဝန္းက်င္တြင္ ေရာင္ရမ္း လာျခင္း၊ ရံဖန္ရံခါ ဖ်ားျခင္း၊ အေရျပား အဖုအပိမ့္ ထြက္ျခင္းႏွင့္ လည္ပင္း၊ ခ်ဳိင္း၊ ေပါင္ၿခံတို႔တြင္ အက်ိတ္မ်ား ထြက္ကာ နာလာျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။ Albendazole ၏ ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမွာ ပ်ဳိ႕ျခင္း၊ အန္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။ ၎ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားသည္ ေဆးေသာက္ၿပီး ၂၄ နာရီအတြင္း ျဖစ္တတ္ပါသည္။ Albendazoleသည္ အစာလမ္းေၾကာင္းမွလဲြ၍ က်န္သည့္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္း မ်ားကို ထိခိုက္မႈ (Systemic Side Effect) မရွိပါ။

ဆင္ေျခေထာက္ ေရာဂါ၏ သဘာဝအရ DEC ေသာက္ၿပီးလွ်င္ ဆင္ေျခေထာက္ပိုးမ်ား ေသေက် ပ်က္စီး သြားသည့္ အတြက္ ယင္းတို႔မွ ထြက္လာေသာ ဓာတ္ပစၥည္း မ်ားေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ဖ်ားနာျခင္း၊ အင္ပ်ဥ္ထြက္ျခင္း၊ ေျခလက္မ်ား ကိုက္ခဲ၍ မသယ္ခ်င္ျဖစ္ျခင္း၊ ေယာက်္ား မ်ားတြင္ ေဝွးေစ့ေရာင္ျခင္း၊ ေျခေထာက္ အနည္းငယ္ ေရာင္လာ တတ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္တတ္ ပါသည္။ ယင္းတို႔သည္ ေဆးေသာက္ၿပီး ၂၄ နာရီ ေက်ာ္လွ်င္ စတင္ ေပၚလာၿပီး ၁ ရက္ ၂ ရက္အတြင္း ေပ်ာက္သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။
၎ေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိး မ်ားအတြက္ B-6 ေပးျခင္း၊ ဓာတ္ပစၥည္း မ်ားေၾကာင့္ ဖ်ားလွ်င္ Paracetamol၊ အင္ပ်ဥ္ထလွ်င္ Anti histamine စသည္တို႔ကို တစ္ေန႔လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ တစ္ျပား၊ ႏွစ္ႀကိမ္ တစ္ျပား စသျဖင့္ တိုက္ေကြၽးျခင္းျဖင့္ သက္သာ ေပ်ာက္ကင္း ေစပါသည္။ သက္သာ ၿပီးသည့္အခါ DEC ၆ မီလီဂရမ္/ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ x တစ္ေန႔သံုးႀကိမ္ခဲြ၍x ၁၂ ရက္

(ဥပမာ- ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ၅ဝ ကီလိုဂရမ္ ရွိေသာ လူျဖစ္ပါက စုစုေပါင္း ၃ဝဝ မီလီဂရမ္ ေကြၽးရမည္ ျဖစ္ရာ ၁ဝဝ မီလီဂရမ္ တစ္ေန႔ ၃ ႀကိမ္x ၁၂ ရက္) တုိက္ေကြၽး ရန္ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ျဖစ္ပါ၍ ျပည္သူ လူထု အေနျဖင့္ ေဆးေသာက္ၿပီး မူးေဝျခင္း၊ ဖ်ားျခင္းစေသာ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္ပါက မိမိအား ေဆးတုိက္ ခဲ့ေသာ အဖဲြ႕အား သတင္းပို႔ရန္၊ ေဆးတိုက္ အဖဲြ႕မွလည္း သက္ဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး တာဝန္ခံအား သတင္း ေပးပို႔ျခင္း၊ လုိအပ္ ပါက ေဆး႐ံုပို႔ျခင္း တို႔ကို ျပဳလုပ္ရမည္။

နိဂုံးခ်ဳပ္ အေနျဖင့္ ယခုႏွစ္ လူအားလံုး ေဆးေကြၽးျခင္း လုပ္ငန္းကို ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ စီမံ ခ်က္မ်ား ေရးဆဲြၿပီး လူဦးေရ စာရင္း ေကာက္ယူျခင္း၊ လိုအပ္ေသာ ေဆးဝါးမ်ားကို မွာယူျခင္း၊ ေဆးမ်ားကို ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ျဖန္႔ေဝျခင္း၊ က်န္းမာေရး ပညာေပး လက္ကမ္း စာေစာင္မ်ား၊ ေဆးတိုက္ လမ္းၫႊန္မ်ားကို ျဖန္႔ေဝျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ ၿပီးစီးၿပီ ျဖစ္၍ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားအား အသိေပး ေဆြးေႏြးျခင္း၊ ျပည္သူ လူထုအား က်န္းမာေရး ပညာေပးျခင္းႏွင့္ ေဆးတိုက္ရာတြင္ ပါဝင္မည့္ ေဆးတိုက္ အဖဲြ႕ဝင္မ်ားကို ေဆးတိုက္ ေကြၽးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ၾကား ပို႔ခ်ျခင္းသည္ အလြန္အ ေရးႀကီးသည္။ သို႔မွသာ ေဆးတုိက္ အဖဲြ႕ဝင္မ်ား အိမ္တိုင္ရာေရာက္ မိမိေရွ႕တြင္ ေဆးတုိက္

ေကြၽးျခင္းကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး မလိုလား အပ္ေသာ ေဆး၏ ဆိုးက်ဳိး မ်ားကို ေလ်ာ့နည္း ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပ လုိက္ရပါသည္။ ။

ျမ၀တီ