ကဏန္းႏွင္႔ မိေအး

ကဏန္းႏွင့္ မိေအးကို သေဘာမေပါက္လွ်င္ ေလာကတြင္ ႏုိင္ငံေရး လုပ္လုပ္၊ စီးပြားရွာရွာ၊ ပညာယူယူ ေပါက္ေျမာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ကဏန္းႏွင့္ မိေအးကို မသိေသာသူမ်ား ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနလွ်င္၊ ေနာက္လိုက္ထဲတြင္ မ်ားေနလွ်င္ တိုင္းျပည္၊ အဖြဲ႕အစည္း ေရွ႕မတက္ႏုိင္။ ေနာက္ျပန္လန္ မက်လွ်င္ပင္ ကံေကာင္းဟု ေျပာရမည္။

မိေအးႏွင့္ ကဏန္းဇာတ္လမ္း သံတူေၾကာင္းကြဲ မ်ားကို ၾကားဖူးၾက ေပမည္။ မိေအးသည္ ေဆာ့ရင္းကစားရင္း ကဏန္းတစ္ေကာင္ ဖမ္းလိုက္သည္။ ထိုစဥ္ မိဘမ်ားက အိမ္အနီးမွ တရားပြဲသြားရန္ လွမ္းေခၚသျဖင့္ ကဏန္းကို ထဘီအထက္ဆင္ႏွင့္ ကမန္းကတမ္း လိပ္လိုက္ရၿပီး ပါသြားသည္။ တရားပြဲသို႔ ေရာက္ေတာ့ မိေအး ကဏန္းကို ေမ့သြားၿပီး ေရႊပြဲလာပရိသတ္ မ်ားကို ေငးေမာေနမိသည္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဝင္လာၿပီး တရားနာပရိသတ္မ်ား ၿငိမ္ေနၾကသည့္အခ်ိန္၊ ကဏန္းက မိေအး၏ဗိုက္သားကို အားရပါးရ ညႇပ္ထားလိုက္ေတာ့၏။ မိေအး၏ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံေၾကာင့္ ထရပ္သူရပ္၊ ေျပးသူေျပး၊ မွင္တက္သူႏွင့္ အေတာ္ဗ႐ုတ္ဗရက္ ျဖစ္သြားသည္။ ရွက္လည္း ရွက္ အားလည္းနာႏွင့္ အေမက မိေအးေက်ာျပင္ကို ေဗ်ာတင္ေတာ့သည္။
ကဏန္းညႇပ္ျခင္းသည္ Context “ေနာက္ခံအေျခအေန၊ မိေအး ေအာ္ေအာင္ တြန္းပို႔ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းမ်ား” ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ကိစၥ တြင္မဆို မိေအးေအာ္ျခင္းႏွင့္သာ ရပ္မထားဘဲ ကဏန္းကိုရေအာင္ ရွာဖို႔လိုသည္။ ကဏန္းကို မရွာႏုိင္သေရြ႕ မိေအးကို ဘယ္ေလာက္႐ိုက္႐ိုက္ အေျဖထြက္မည္မဟုတ္။
ျပႆနာရပ္မ်ားကို ေမာင္းျဖဳတ္ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားသည္ မိေအးေအာ္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး တကယ့္အေၾကာင္းရင္း၊ ေနာက္ခံအေျခအေနသည္ ကဏန္းျဖစ္သည္။
ပထမကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းမွာ ဆာဗီးယား ေတာ္လွန္ေရးသမားက ၾသစႀတီးယားဟန္ေဂရီ အိမ္ေရွ႕စံ ဖာဒီနန္ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ဟု ဆိုလွ်င္ မိေအးေအာ္ျခင္း ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေနျခင္းႏွင့္ တူမည္။ တကယ္ေတာ့ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓာတ္မ်ား ျပင္းထန္ေနခ်ိန္၊ ၿပိဳင္ဘက္ ႏုိင္ငံႀကီး မ်ားအၾကား တင္းမာမႈ အျမင့္ဆုံးသို႔ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ခလုတ္ျဖဳတ္မည့္ ျဖစ္ရပ္ ေပၚလာေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ ဆာဗီးယားေတာ္လွန္ေရးသမား ေၾကာင့္သာ ဟုဆိုပါက ထိုသူ မနက္အိပ္ရာထမည့္ ႏိႈးစက္ကို တစ္နာရီ ေနာက္ေရႊ႕ထားလိုက္လွ်င္ ပထမကမၻာစစ္ႀကီးကို ေရွာင္လႊဲလိုက္ႏုိင္မည္ဟု ေျပာသလို ျဖစ္သြားမည္။
၁၉၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းသည္ အင္းစိန္ႀကိဳ႕ကုန္း ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္အနီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ရပ္ကြက္သား သီခ်င္းလုဖြင့္ခုိင္းရာမွ ျဖစ္ပြားသည္ ဟုဆိုလွ်င္ မိေအးေအာ္ျခင္းႏွင့္ ရပ္ထားရာ ေရာက္မည္။ ႏုိင္ငံစီးပြားေရး ခြၽတ္ၿခဳံက်ေနျခင္း၊ ေငြစကၠဴ တရားမဝင္ေၾကညာ ျခင္းေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ားစု စုေဆာင္းေငြမ်ား လုယူခံလိုက္ရျခင္း၊ အဘက္ဘက္တြင္ က်ဆင္းေနေသာ ႏုိင္ငံေၾကာင့္ အေထြေထြ မေက်နပ္မႈမ်ား ကိန္းေအာင္းစုပုံေနျခင္း တို႔ေၾကာင့္ ဆိုလွ်င္ ကဏန္းကို ျမင္ၿပီဟု ဆိုႏုိင္သည္။

“မ်က္စိႏွင့္ျမင္ေနရတာပဲဟု ကိုယ္ေတြ႔ကို အားကိုးလိုသူ မ်ားသည္ ေပတံကို ေရထဲႏွစ္ၾကည့္လွ်င္ ေကာက္ေနသည္ကို ျမင္ရလိမ့္မည္…”

လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး အခ်င္းခ်င္း သဲႀကီးမဲႀကီး ခ်ခဲ့ျခင္းကို သိလိုလွ်င္ နယ္ခ်ဲ႕တိုင္း က်င့္သုံးေလ့ရွိေသာ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း Divide and Rule၊ ေသြးခြဲစိုးမိုးျခင္း Divide and Conquer ကိုလည္းေကာင္း ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုသည္။ ၿဗိတိသွ်ေခတ္တပ္ထဲသို႔ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု မ်ားကိုသာ ဝင္ေစခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ားစုကို ေပးမဝင္ခဲ့ျခင္း၊ ျပည္နယ္ ျပည္မ ခြဲျခားထားျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အေရာက္အေပါက္နည္းၿပီး သံသယ မ်ဳိးေစ့မ်ား အျမစ္တြယ္ခဲ့ရျခင္းတို႔သည္ ကဏန္းပင္ ျဖစ္သည္။
အျပင္တြင္ ျမင္ေနရေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ ပိုၿပီး ျမင္ႏုိင္ရန္ လိုသည္။ အသြင္သဏၭာန္ တို႔သည္ လူတို႔၏ စိတ္ကို လွည့္ျဖားတတ္သည္ျဖစ္ရာ အႏွစ္သာရကို ျမင္ႏုိင္ရန္လိုသည္။ မ်က္စိႏွင့္ျမင္ေနရတာပဲဟု ကိုယ္ေတြ႔ကို အားကိုးလိုသူ မ်ားသည္ ေပတံကို ေရထဲႏွစ္ၾကည့္လွ်င္ ေကာက္ေနသည္ကို ျမင္ရလိမ့္မည္။ သိပၸံသေဘာ၊ အလင္းသေဘာအရ ထိုသုိ႔ျဖစ္သြားျခင္းကို သိလွ်င္မူ ေပတံေကာက္ျခင္းကို နားလည္ႏုိင္ၿပီး မ်က္စိကိုပင္ မယုံသင့္ ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ႏုိင္မည္။ ဓားျပတိုက္သြားေသာ လူဆိုး၊ ဆြဲႀကိဳး ျဖတ္သြားသူတို႔ကို မိရန္ မသကၤာသူတို႔ကို တန္းစီျပသသည့္အခါ တကယ္ လုပ္သူကို ေဘးဖယ္ထားလွ်င္ပင္ တန္းစီသူတုိ႔ထဲမွ ေရြးထုတ္ျပျခင္း သည္လည္း မ်က္စိ၊ စိတ္တို႔၏ လွည့္စားတတ္ျခင္းကို ျပသေနသည္။
တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ၿပီး ေရႊသမင္ အလုိက္မွားျခင္းသည္ ကဏန္းကို မျမင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မေရာင္ရာဆီလူးျခင္းသည္ မိေအးကိုသာ မဲျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ မိေအးေအာ္ျခင္းကို “ဘာ့ေၾကာင့္လဲ” ဟု Why လုပ္ၾကည့္မွသာ ကဏန္းကို ရွာေတြ႔ႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ ကဏန္းညႇပ္ျခင္းကို အရင္မျဖဳတ္ဘဲ ႐ိုက္ေမာင္းပုတ္ေမာင္းလုပ္လွ်င္ မိေအးသာ ႏွစ္ခါနာေပလိမ့္မည္။
ကဏန္းကို ျမင္ျခင္းသည္ ကဏန္းကို ရွာလိုစိတ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ သက္ဆိုင္သည္။ မိေအးအျပင္ ကဏန္းရွိႏုိင္ေသးတယ္ ဟူေသာ အေျမာ္အျမင္ လိုအပ္သည္။ မိေအးပဲဟု တထစ္ခ် တြက္လိုက္လွ်င္မူ စိတ္ကို အပိတ္စဥ္းစားလိုက္သျဖင့္ ကဏန္းကို ရွာေတြ႔ရန္ ခဲယဥ္းသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ကဏန္းကို မရွာႏုိင္လွ်င္ အေျဖမည္မွ်ထုတ္ထုတ္ တစ္ပြဲတိုး ေဆးၿမီးတိုျဖင့္ ကုျခင္းသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ မိေအးသည္ တစ္ခါၿပီး တစ္ခါ ထပ္ငိုၿပီး တရားပြဲလည္း ပ်က္သည္ထက္ ပ်က္ေပဦးမည္။
ကမၻာႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လာၿပီ ျဖစ္သည့္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ကဏန္းတို႔သည္ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာခဲ့ၿပီ။ ျပည္တြင္းကဏန္းလည္း ပါႏုိင္သလို ျပည္ပကဏန္း တို႔လည္း က်ဴးလာႏုိင္သည္။ ကဏန္းသည္ တစ္ေကာင္တည္းလည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္လိမ့္မည္၊ အုပ္ႏွင့္သင္းႏွင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ကိုယ္ေတြ႔ၿပီဟု ထင္ေသာ ကဏန္းသည္လည္း မိေအးကို ေအာ္ေစေသာ ကဏန္း ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္ေပလိမ့္မည္။ တကယ့္ကဏန္းက တစ္ေနရာ၊ အမိခံရေသာ ကဏန္းက တစ္ေနရာတြင္ ရွိေနေကာင္း ရွိေနႏုိင္သည္။ လက္သည္ကဏန္းကို ရွာႏုိင္ဖို႔ လိုသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ေျဖရွင္းရာတြင္၊ ေနာက္က်ေနသည့္ ႏုိင္ငံကို ေခတ္မီတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ မိေအးႏွင့္ ကဏန္းခြဲႏုိင္ေရးသည္ အဓိကက်သည္။ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝ၊ ျမန္မာ့ေရေျမလူတို႔ အေၾကာကိုသိ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္ၿပီး ဝါဒအစြဲကင္းသူ၊ ေဘးမွရပ္ၾကည့္သည့္ အျမင္ (Third person view) ရွိသူ တို႔ႏွင့္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္လုပ္ႏုိင္မွ ကဏန္းကို ျမင္ရမည္။

ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စား၊ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ေနရသည့္ သာမန္ ျပည္သူတို႔ ကဏန္းကို မျမင္လွ်င္ ေျဖသာေသးေသာ္လည္း ျပည္သူ႔အက်ဳိး ကို ထမ္းေဆာင္မည္ ဟုဆိုသည့္ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္မ်ား အဆင့္၊ နယ္ပယ္အလိုက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား၊ ၾသဇာရွိ၊ အာဏာရွိ၊ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္း အားေကာင္းသူတို႔ ကဏန္းကို မျမင္ျခင္းသည္ အႏၲရာယ္ႀကီးသည္။ ကဏန္းကို မျမင္ျခင္းမွာ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ အားနည္းေသးေသာေၾကာင့္ဟု စာနာႏုိင္ေသာ္လည္း ကဏန္းကို မရွာလိုျခင္း ကိုမူ ခြင့္လႊတ္ရန္ ခဲယဥ္းသည္။
ကဏန္းကို ရွာေစလိုသည္။ ျမင္ေစလိုသည္။

ေဇယ်သူ
The Voice