တရံေရာအခါက လူ႕အခြင့္အေရးအေၾကာင္းကို သူ႔ေလာက္ေလးစားတဲ့သူမရွိဘူးလို႔ယုံမွားေလာက္ေအာင္ လွည့္ပတ္ေျပာဆိုတတ္သူ တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရွိရာ ရြာငယ္ေလးဆီေရာက္လာခဲ့တယ္။ လူံအခြင့္အေရးအေၾကာင္း ပုံေျပာေကာင္းတဲ့ ဦးဦးကို ရြာသူႀကီးအစီအမံနဲ႔ေနရာထိုင္ခင္းက အစ အေစာင့္အေရွာက္အဆုံး တာ၀န္ယူေပးခဲ့ရတယ္။
ဇာတ္လမ္းကဒီမွာပါ။ တေန႔ သူေဒါသတႀကီး အခန္းထဲကထြက္လာၿပီးတာ၀န္ခန္း အိပ္ေဆာင္ အမႈထမ္းေတြေရာ တာ၀န္အရလာေရာက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့သူအားလုံးကို ႀကိမ္း၀ါးေနတာေပါ့။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူ႔ လက္ကိုင္ဖုန္း ေပ်ာက္ဆုံးမႈပါပဲ။ သူ႔ဖုန္းကိုျပန္ေပးဖုိ႔နဲ႔ သူသံသယရွိသူ ၀န္ထမ္းငယ္ကို စစ္ေဆးၿပီး ေထာင္ခ်ဖို႔ တလြဲအာဏာ ေပး အၾကပ္ကိုင္ေနတာပါ။ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို စားေရးေနေရးတာ၀န္ခံေတြ အတြက္ ေခါင္းဆင္နင္းတာမွသက္သာမဲ့ အျဖစ္ကို လက္ငင္းႀကီး ခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။ ရြာကိုလာကတည္းက လူ႔အခြင့္အေရးေတြအေၾကာင္း အတိုင္းအဆ မဲ့ ေျပာတတ္ေတာ့ သူႀကီးကိုယ္တိုင္ သတိထားဆက္ဆံေနရတဲ့ အဲဒီလူမ်ဳိးကြဲက လူတကာကိုျပသနာရွာေနေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာတာ၀န္ခံေတြက စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈအမ်ဳိးမ်ိဳးလုပ္ ၿပီး ေနရာတိုင္းကိုပိုက္စိပ္တိုက္နီးနီး ရွာၾကပါတယ္။ အဲဒီစြပ္စဲြခံရတဲ့ ၀န္ထမ္းငယ္အတြက္ ၀ိုင္းအာမခံေပးေပမဲ့ ေထာင္ခ်ၿပီးစစ္ေဆးဖို႔ပဲလိုလားေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ရွာခြင့္လုံး၀မျပဳတာက သူ႔ လက္စြဲအိပ္ပါ။ အားလုံးက ၀ိုင္းေတာင္းဆိုတာေတာင္ရွာခြင့္မေပးပါဘူး။ အဲဒီလို မေပးေတာ့ တျခားေနရာရွာလိုက္၊ စစ္တာေဆးတာေတြလုပ္လိုက္နဲ႔ တညတာက ခက္ခဲစြာကုန္သြားပါတယ္။
ေနာက္ေန႔မွာ ႀကံရာမရတဲ့အဆုံး သူ႔ အိပ္ကို ရွာေဖြခြင့္ အထပ္ထပ္ခြင္ျ့ပဳခ်က္မ်ားနဲ႔ သူ႔သေဘာတူညီမႈရယူၿပီးရွာေဖြရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ လက္စြဲအိပ္အတြင္း အ၀တ္အထည္မ်ားၾကားမွ သူ႔ရဲ႕ အဖိုးတန္လက္ကိုင္ဖုန္းကိုသူရဲ႕အေရွ႕တြင္ပင္ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။သူ႔ဆီကနိုင္ငံႀကီးသားပီသစြာ ေတာင္းပန္စကားမၾကားရေပမဲ့ အားလုံးစိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ညဘက္မွာေကာင္းေကာင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားၾကပါတယ္။ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလုံး အခ်ဳပ္ထဲမွာ ဒါမွမဟုတ္ ရြာႏွင္ခံ ႏွင့္ အေ၀းကို ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္နားလည္သြားၿပီ။ လူ႔အခြင့္အေရးမွာ Sorry မရွိဘူး။
မွတ္ခ်က္။ သူမလိမ္တတ္ပါဘူး။ လူတကာယုံေအာင္ဘယ္လိုေျပာရမလဲကို သူသိတယ္။
From:[_Zay Thiha_]
0 comments:
Post a Comment